2008 წლის აგვისტოს ომის შემდეგ საქართველოს სხვადასხვა ქალაქსა და სოფელში იძულებით გადაადგილებული მოსახლეობისთვის სპეციალური საცხოვრებელი ბინები აშენდა. მათგან ერთ-ერთია გორის ე.წ. ვერხვების დასახლება, რომელიც 2009 წელს გერმანიის მთავრობის ფინანსური დახმარებით აიგო. მოსახლეობა იქ მშენებლობის დასრულებიდან მალევე, 2009 წლის ოქტომბერში შესახლდა. რამდენიმე კვირაში კი ზოგიერთმა  ოჯახმა აღმოაჩინა, რომ მათი სახლის კედლები უკვე დაბზარული იყო.

„არანაირი სამშენებლო განათლება არ გამაჩნია, მაგრამ, თუკი ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ აქ არის მცოცავი ნიადაგი, ჩემამდე მოვიდა, რატომ არ იცოდა, რატომ არ გამოიკვლია ან სამშენებლო კომპანიამ, ან ადგილობრივმა ხელისუფლებამ?! ბავშვმაც კი იცის, რომ, თუ ნიადაგი მშენებლობისთვის შესაბამისი არ არის, იქ ბინის აშენება არ შეიძლება“, – ამბობს ნანა გიუნაშვილი.

იგი ერთ-ერთია მათ შორის, ვის სახლსაც ბზარები თავიდანვე გაუჩნდა. იმის გამო, რომ კოტეჯი საცხოვრებელ პირობებს არ აკმაყოფილებდა, ოჯახმა იქ ცხოვრებაზე უარი განაცხადა და ამ დრომდე თბილისში, ნაქირავებ ბინაში ცხოვრობს.

„ბავშვი სკოლაში დადიოდა, სასწავლო წლის დამთავრებას ველოდებოდი და მერე გორში ვაპირებდი გადმოსვლას, მაგრამ ბინა რომ გადმოგვცეს, იმავე წელს, სრულიად უცხოვრებელ სახლს კედლები დაებზარა. ამიტომ გადავწყვიტე, არ შევსულიყავი“, – ამბობს ნანა გიუნაშვილი.

„ფაქტ-მეტრი“ იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტროს დაუკავშირდა.

„სამინისტროს არაფრის გაკეთება არ შეუძლია. ჩვენ ვართ წინა სამინისტროს სამართალმემკვიდრე უწყება და მესამე პირადაც კი ვერ ვერთვებით პროცესში. ეს არის მუნიციპალიტეტისა და სამშენებლო კომპანიის კომპეტენცია და მათ უნდა მოაგვარონ პრობლემა“, – გვითხრა სამინისტროს საზოგადოებასთან ურთიერთობის სამსახურის წარმომადგენელმა დალი გოგოლაძემ.

2014 წლის ნოემბერში კომპაქტურად ჩასახლებულ იძულებით გადაადგილებულ პირთათვის ბინების საკუთრებაში გადაცემის პროცესი დაიწყო, თუმცა ვერხვების დასახლებაში მცხოვრებმა რამდენიმე ოჯახმა ფართი არ დაიკანონა, მიზეზად კი არასათანადო პირობები დაასახელა.

„ჯერ კიდევ წინა ხელისუფლების პერიოდში დავწერე განცხადება დევნილთა სამინისტროში  ბინის თაობაზე, რეაგირება მხოლოდ ის იყო, რომ უნდა შეესწავლათ შენობის მდგომარეობა, შედეგად კი არც უარყოფითი პასუხი ყოფილა, არც დადებითი; აღარავის უცნობებია, იგეგმება თუ არა ბინის შეკეთება.

იმავე განცხადებით გასულ წელსაც ვიყავი სამინისტროში, მაგრამ ამჯერადაც უშედეგოდ. მე და ჩემს მდგომარეობაში მყოფი სხვა ოჯახები ბინის დაკანონებას არ ვაპირებთ მანამ, სანამ არ შეაკეთებენ, ან სხვა ფართით არ დაგვაკმაყოფილებენ“, – ამბობს ნანა გიუნაშვილი.

აღნიშნულთან დაკავშირებით სამინისტროში განაცხადეს, რომ 2014 წლის 1-ელ მარტს კანონში შევიდა ცვლილება, რომლის მიხედვითაც ყველა დევნილს უფლება აქვს, არ დაიკანონოს საცხოვრებელი ფართი, თუ ის არ შეესაბამება ღირსეული ცხოვრების პირობებს. და თუ ის კონკრეტული ფართი არ აკმაყოფილებს ამ სტანდარტებს, სახელმწიფო მათ ალტერნატიული საცხოვრებელი ფართით დააკმაყოფილებს.

ბზარების გაჩენისთანავე მოსახლეობამ გორის მუნიციპალიტეტის გამგეობას აცნობა (მაშინ გორის მერია და მუნიციპალიტეტის გამგეობა ერთად იყო), მან კი ხარვეზის გამოსწორებისთვის სამშენებლო კომპანია „ბლოკ-ჯორჯიას“ მიმართა.

იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტროს შიდა ქართლის წარმომადგენლის, თამაზ გვიმრაძის განცხადებით, ხარვეზები სამშენებლო სამუშაოების დასრულებისთანავე გამოიკვეთა:

„როცა კედლებმა დაბზარვა დაიწყო, გაჩნდა ვერსია, რომ აქ იყო მცოცავი ნიადაგი, რაც სამშენებლო კომპანიამ არ გაითვალისწინა. სამშენებლო სამუშაოები ისე დაიწყო, რომ „ბლოკ-ჯორჯიას“ არ გაუვლია ის პროცედურები, რაც მშენებლობის დაწყებამდე უნდა გაევლო: არ შეუსწავლია ნიადაგი, რომელიც მოგვიანებით შლადი აღმოჩნდა, არ შეუმოწმებია, იყო თუ არა მიწისქვეშა წყლები და ა.შ.“, – განაცხადა თამაზ გვიმრაძემ.

იმავეს ამბობენ გორის მერიაშიც. მერიის იურიდიული სამსახურის წარმომადგენლის, თემო მანველიშვილის განცხადებით, თავდაპირველად რამდენიმე სავარაუდო მიზეზი გამოიკვეთა იმისა, რისი ბრალი იყო კედლების დაბზარვა.

„თავდაპირველად შეუსაბამო ნიადაგი სახელდებოდა – სახლები, ფაქტობრივად, მთაზე ააშენეს – ე.წ. ზედნაყარი მიწით მოასწორეს და ზოგან საძირკველიც ამ ზედაპირზევე დაიგო. პრობლემა იყო დროც – იმის გამო, რომ უნდოდათ, სწრაფად გადაეცათ დევნილებისთვის ბინები, სამშენებლო სამუშაოები ძალიან სწრაფად, დაუგეგმავად  და უხარისხოდ ჩატარდა“, – ამბობს მანველიშვილი.

ვერსიამ იმის შესახებ, რომ დევნილთა დასახლების ტერიტორიაზე არის მცოცავი მიწა, თავიდანვე გაიჟღერა, თუმცა ამის გამოსაკვლევად შესაბამისი სამუშაოები არ ჩატარებულა. „ბლოკ-ჯორჯიასა“ და გორის მუნიციპალიტეტს შორის დავა სულ სხვა მიმართულებით დაიწყო – პირველი კოტეჯების დაბზარვის მიზეზად სისტემური წყლების გაჟონვას ასახელებდა და პასუხისმგებლობას მერიას აკისრებდა, მეორე კი კომპანიას ნიადაგის არშესწავლაში ადანაშაულებდა.

მერიაში პრობლემის მთავარ მიზეზად სწორედ შეუსაბამო ნიადაგს ასახელებენ. მათი თქმით, მიმდინარე წლის აგვისტოში კედლების დაბზარვის მიზეზების დასადგენად „გაერთიანებული წყალმომარაგების კომპანიამ“ ჩაატარა კვლევა.

„პირველადი შეფასებით გამოიკვეთა, რომ ტერიტორიაზე აღმოჩნდა გრუნტის წყლები. ამის დადასტურების შემთხვევაში „ბლოკ-ჯორჯია“ ვალდებული იქნება, დევნილთა დასახლებაში არსებული ყველა პრობლემა მოაგვაროს“, –  განაცხადა მანველიშვილმა.

კომპანიის დირექტორმა ვახტანგ ჯანაშვილმა კი ტერიტორიაზე გრუნტის წყლების არსებობის ვერსია გამორიცხა და პრობლემის წარმოქმნაში მუნიციპალიტეტი დაადანაშაულა: „არავითარი გრუნტის წყლები იქ არ არის, ეს არის საკანალიზაციო წყლების მოუწესრიგებლობის ბრალი, რისი მოგვარებაც მუნიციპალიტეტის ვალია, ამიტომ ჩვენ ვერაფერს გავაკეთებთ“.

ამგვარად, დავა ადგილობრივ ხელისუფლებასა და კომპანიას შორის მე-7 წელია გრძელდება. მოსახლეობას კი მხოლოდ  ერთი რამ აღელვებს – რა ელის მათს საცხოვრებლებს, თუ კედლების შლა ამ ტემპით გაგრძელდება.