Արսեն Կարապետյանը «Եվրոպական Վրաստան» կուսակցության Ախալքալաքի քաղաքապետի թեկնածուն է: Նա տարիներ աշխատել է ուժային կառույցում, եղել է Նինոծմինդայի ոստիկանության շրջանային բաժնի պետը: 2012 թվականին «Վրացական երազանքի» իշխանության գալուց հետո նա հրաժարական է տվել և և սկսել քաղաքական կարիերան «Միացյալ ազգային շարժման» հետ, իսկ ՄԱՇ-ի լուծարումից հետո միացել «Եվրոպական Վրաստանին»: Կարապետյանը կուսակցության մեծամասնական թեկնածուն էր 2020 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում: «Փաստ-մետրին» տված հարցազրույցում Արսեն Կարապետյանը խոսում է Ախալքալաքի մունիցիպալիտետի հիմնական խնդիրների մասին և ընտրողներին առաջարկում դրանց լուծման ուղիները:
Ինչու՞ հրաժարվեցիք Ձեր պաշտոնից 2012 -ին, այնուհետև `«Միացյալ ազգային շարժում» կուսակցությունը
Երբ անհրաժեշտ էր պաշտպանել իմ պետությունը, ես կռվում էի զենքը ձեռքիս և չէի հարցնում, թե ով և ինչպես սկսեց պատերազմը: Սակայն, երբ մարդիկ ընտրեցին «Վրացական երազանք» կուսակցությունը, և այս կուսակցությունը հայտարարեց, որ մենք ենք պատերազմը սկսել, համագործակցությունս նման դավաճան մտածողությամբ կառավարության հետ, ակնհայտ է, չկարողացա շարունակել: Ես Վրաստանի ամենաերիտասարդ մայորն էի, ամենաերիտասարդ ոստիկանապետը: Զինվորական անձի համար դժվար էր թողնել կյանքի աշխատանք: Ամեն ինչ սկսեցի զրոյից: Միացա Եվրոպական Վրաստանին, քանի որ այս կուսակցությունը ավելի շատ է արտահայտում իմ գաղափարախոսությունը:
Ինչո՞ւ որոշեցիք պայքարել քաղաքապետի պաշտոնի համար
Մեզ սպասվում է հանրաքվե, և իմ հիմնական նպատակը պետականության և Եվրոպայի ճանապարհը վերադարձնելն է: Եթե մտնում ես քաղաքականություն, պետք է մտնես մեկ՝ պայքարելու որոշմամբ: Ցավոք, քաղաքացիները թեկնածուներին չեն ընտրում ՝ ելնելով կրթությունից կամ փորձից: Նրանք ընտրում են կամ իշխանությունը, կամ ընդդիմությունը: Քանի որ ես ընդդիմադիր եմ, ինքս որոշեցի, որ պետք է պայքարեմ ավելի լավ ապագայի համար, նույնիսկ եթե միայն իմ տարածաշրջանի համար: Որտեղ կա հարթակ, որտեղ հնարավոր է պայքարել վնասակար «Վրացական երազանքի» դեմ, ես պատրաստ եմ պայքարել: Այս պայքարի մեջ մտա հանուն հաղթանակի: Մնացածը `ընտրելու են ընտրողները, այն մարդիկ, ովքեր նպատակաուղղված փոփոխություններ են ցանկանում:
Դուք ասում եք, որ որպես տեղացի, լավ ծանոթ եք մունիցիպալիտետի խնդիրներին: Թվարկեք, Ձեր կարծիքով, Ախալքալաքի մունիցիպալիտետի ամենամեծ խնդիրները: Քաղաքապետի պաշտոնում ընտրվելու դեպքում, ինչպե՞ս կլուծեք այս խնդիրները
Որքան էլ հակասական հնչի, բայց ամենամեծ խնդիրը հենց քաղաքապետարանն է: Այն պաշտոնյաները, ովքեր իմ դպրոցական տարիքում էին, այժմ զբաղեցնում են նույն դիրքերը ՝ հետ մնալով ժամանակակից ռիթմից, այսինքն. Եթե դուք առաջընթաց չեք գրանցում, ինքներդ ձեզ համար խնդիրներ եք ստեղծում և խնդիր եք դառնում: Քաղաքապետարանը խնդիր է, քանի որ այս գործունեությամբ լիովին ներգրավված անձինք «Վրացական երազանք» կուսակցության ակտիվիստներն են: Նրանց միակ նպատակն է մոբիլիզացնել ընտրողներին, ինչ -որ մեկի վրա ճնշում գործադրել, ազդել կամ, չեմ վախենա ասելուց, ընտրակաշառք բաժանել:
Տուրցխ գյուղի լճում տոննաներով սատկած ձուկ կատ, գյուղի ներկայացուցիչն այս կապակցությամբ հայտարարություն արեց ՝ ասելով. «Այստեղ ընդամենը 10 կգ ձուկ կա»: Նրանք այս լիճը վերածեցին էկոլոգիական աղետի, միայն թե իրենց կարտոֆիլի բերքը նախորդ տարվա համեմատ ավելի լավը դարձնեն: Վարևան գյուղում նախկինում ջուր չկար, հիմա էլ չկա: Նույնիսկ Ախալքալաք քաղաքը: Ամենամեծ խնդիրն այն է, որ երիտասարդները հեռանկար չունեն: Նախորդ 8 տարիների ընթացքում ոչ ոք աշխատանքի չի ընդունվել: Տնտեսությունը և տարածաշրջանը դեպի դեգրադացում են գնում:
Կա՞ն մունիցիպալիտետում չկիրառված ռեսուրսներ և եթե այո, ապա ինչպե՞ս եք դրանք օգտագործելու
Սամցխե-Ջավախքում մեկ քառակուսի կիլոմետրի վրա շատ լճեր կան: Բնական տեսարժան վայրերից ոչ մեկը չի օգտագործվում զբոսաշրջության զարգացման համար: Եթե միացնեք հեռուստացույցը, կտեսնեք, որ անընդհատ խոսում են երկրում զբոսաշրջության զարգացման մասին: Հարց է ծագում `դուք չգիտե՞ք Սամցխե -Ջավախքի մասին, տեղեկություն չունե՞ք: Ռաբաթի ամրոցն ամբողջ շրջանը վերածել է զբոսաշրջության կենտրոնի, գիտեի՞ք, որ Ախալքալաքում կա ամրոց, որն ունի նույնիսկ ավելի շատ հնարավորություններ, քան Ռաբաթը: Այս տարածքը պարզապես ամայի է:
Գյուղատնտեսական մշակույթն էլ: Նախորդ կառավարության օրոք մենք փորձում էինք ոչ միայն կարտոֆիլ աճեցնել տարածաշրջանում: Փորձեցինք ներդնել եգիպտացորենի և հնդկացորենի մշակույթը: Եգիպտացորենը չաշխատեց, բայց հնդկացորենի նախագիծը բավականին հաջող արդյունք տվեց: Այս կառավարությունը եկավ և միայն այն պատճառով, որ հնդկացորենի մշակույթը ներդրվել էր նախորդ կառավարության կողմից, նախագիծը չշարունակեց: Այդ տարածքները այժմ պատկանում են Բիձինա Իվանիշվիլիին:
Ունե՞ք մունիցիպալիտետի զարգացման ծրագիր
Ախալքալաքի մունիցիպալիտետն անգամ վաղվա ծրագիր չունի: Եթե որոշեմ ծրագիր գրել, ապա ես առնվազն հեքիաթասաց կլինեմ: Մենք պետք է բաց հանդիպումներ անցկացնենք մարդկանց հետ: Հնարավոր չէ մշակել միևնույն ծրագիրը տարբեր կարիքների տեր մարդկանցով բնակեցված տարբեր գյուղերի համար: Իմ ընտրվելու դեպքում ես պետք է հավաքեմ այն մարդկանց, ովքեր այսքան տարի պայքարում են շրջանի զարգացման համար: Մենք պետք է հատուկ գրի առնենք, թե ինչ և ինչպես է մեզ պետք, և հաջորդ քայլը կլինի որոշելը, թե ինչպես կարող ենք այս ծրագրերն իրականություն դարձնել:
Ախալքալաքի քաղաքապետարանի ընտրազանգվածը սպեցիֆիկ է, իշխող կուսակցությունը բոլոր ընտրություններում ունի ամենաբարձր արդյունքները: Որպես տեղական ընդդիմադիր ուժ, ի՞նչ կարծիքի եք այդ մասին
Ես ինձ փոքրամասնություն չեմ համարում, ես ինձ համարում եմ Վրաստանի լիիրավ քաղաքացի և իմ մշակույթով, ավանդույթներով ես մնում եմ կատարյալ հայ, բայց կա միտում, որ մենք փոքրամասնություն ենք և ոչինչ չենք որոշում: Այս միտումը հանգեցրեց տարածաշրջանում քաղաքական մշակույթի դեգրադացիայի: «Կարևոր չէ, թե ով է իշխանության ղեկին, մենք պետք է աջակցենք նրան հաղթելու համար»: Այստեղ հարցն այն է, որ եթե մենք ոչինչ չենք որոշում, ապա ինչու՞ են մեզ սպառնում, ինչո՞ւ են մեզ կաշառում:
Ինչպե՞ս կգնահատեք նախընտրական միջավայրը
Մենք եկել ենք այնպիսի պարադոքսի, որ ունենք ամբողջական հետընթաց: Ես չեմ հիշում մի իրավիճակ, երբ Հենզել Մկոյանի օրոք մեր գործարարներին հարկադրված չլիներ ներդրումներ կատարել եւ նվիրաբերել: Եվ ահա, ընդամենը երկու շաբաթվա ընթացքում տեղի գործարարները ստիպված են եղել 600 հազար լարի նվիրաբերել իշխող կուսակցությանը:
