წარმოგიდგენთ ქუთაისის #47 საარჩევნო ოლქის მაჟორიტარობის კანდიდატთა ინტერვიუებს. ესენი არიან: გიორგი თევდორაძე („ნაციონალური მოძრაობა“), ამირან ხვადაგიანი („პაატა ბურჭულაძე – სახელმწიფო ხალხისთვის“), გიორგი ხაზარაძე („ირაკლი ალასანია - თავისუფალი დემოკრატები“), ნინო ონიანი („საქართველოს პატრიოტთა ალიანსი“), თეა თათელიშვილი („ეროვნული ფორუმი“), ლაშა გვენეტაძე („თოფაძე მრეწველები - ჩვენი სამშობლო“), ნესტან დანელია (დამოუკიდებელი კანდიდატი), ლია გვენეტაძე („თამაზ მეჭიაური ერთიანი საქართველოსთვის“).
სახელისუფლებო კანდიდატმა გენადი მარგველაშვილმა ფაქტ-მეტრთან არ ითანამშრომლა.
ინტერვიუები მომზადდა წინასწარ შედგენილი კითხვარის მიხედვით, რომელიც ყველა კანდიდატისთვის ძირითადად ერთნაირი იყო. მიღებული პასუხები იმგვარადაა დაჯგუფებული, რომ მკითხველს კანდიდატთა პოზიციების შედარება გაუადვილდეს.
კითხვა 1: რატომ იყრით კენჭს ამ კონკრეტულ ოლქში?
გიორგი თევდორაძე („ნაციონალური მოძრაობა“)
ქუთაისის 47-ე ოლქი ეს არის ქალაქის ისტორიული ნაწილი, რომელთანაც მე მაკავშირებს ბავშვობა და ჩემი ცხოვრების საუკეთესო წლები, ვინაიდან მე სკოლა სწორედ ამ ტერიტორიაზე დავამთავრე. ამასთან, ჩემთვის პატივია წარმოვადგენდე ქალაქის ამ განუმეორებელ ნაწილს, ისტორიული მნიშვნელობით, კოლორიტით და ზოგადად თვითმყოფადობით.
ამირან ხვადაგიანი („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“)
კენჭს 47-ე საარჩევნო ოლქში ვიყრი, იქ სადაც ცხოვრების დიდი ნაწილი გავატარე. ამ უბანს კარგად ვიცნობ და აქ მაცხოვრებელთა წარმომადგენელი ორჯერ ვიყავი ქალაქის საკრებულოში. თუ ადგილობრივებს კითხავთ არც თუ ისე ცუდად აფასებენ ჩემს საქმიანობას. ვფიქრობ, ამის შემდეგ პასუხი ცხადია.
გიორგი ხაზარაძე ( „თავისუფალი დემოკრატები“)
ეს ოლქი მეტნაკლებად ნაცნობია ჩემთვის და ცნობადობაც შესაბამისად.
ნინო ონიანი („პატრიოტთა ალიანსი“)
არა აქვს მნიშვნელობა რომელ ოლქში ვიქნებოდი, ქუთაისი ჩემი ქალაქია და ყველგან ბოლომდე ვიბრძოლებდი გამარჯვებისთვის, მაგრამ #47 ოლქი განსაკუთრებით კომფორტული ზონაა, რადგანაც თითოეული უბანი ჩემთვის ძალიან ახლობელი და მშობლიურია. მე აქ დავიბადე და გავიზარდე, ბავშვობა ამ უბნებში მაქვს გატარებული.
თეა თათელიშვილი („ეროვნული ფორუმი“)
#47 ოლქის მაცხოვრებლებთან მეტად ახლო ურთიერთობა მაკავშირებს, ვიდრე სხვა ოლქების მაცხოვრებლებთან.
ლაშა გვენეტაძე („თოფაძე მრეწველები - ჩვენი სამშობლო“)
მე-19 საუკუნიდან ჩვენი ოჯახი ცხოვრობს ქუთაისში, ამ კონკრეტულ უბანში.
ნესტან დანელია (დამოუკიდებელი კანდიდატი)
ამ ოლქში შემავალი ერთ-ერთი უბნის მაცხოვრებელი ვარ, სადაც დავიბადე და გავიზარდე. ჩემთვის მნიშვნელოვანია, შედეგები რომლის დადებასაც ვაპირებ პარლამენტში, დადებითად აისახოს თითოეულ მოსახლეზე.
ლია გვენეტაძე („თამაზ მეჭიაური ერთიანი საქართველოსთვის“)
უბრალოდ, ასე მოხდა, ვთვლი, რომ ამას გადამწყვეტი მნიშვნელობა არ აქვს რომელ ოლქში ვიქნებოდი კანდიდატად საკუთარ ქალაქში
კითხვა 2: ჩამოთვალეთ3-5 (ან მეტი) მთავარი პრობლემა, რომელიც თქვენი ოლქის ამომრჩევლებს (და არა ზოგადად ქვეყნის მოსახლეობის უმრავლესობას) განსაკუთრებით აწუხებს. თქვენი აზრით, როგორ უნდა მოგვარდეს ეს პრობლემები?
გიორგი თევდორაძე („ნაციონალური მოძრაობა“)
მე სამ პრობლემას ასე დავყოფდი, ეს არის უმუშევრობა, უწყლობა და ქალაქის უფუნქციობა. რაც შეეხება უმუშევრობას, „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის“ პროგრამა რაც გულისხმობს საგადასახადო ლიბერალიზაციას, გააუმჯობესებს ქვეყანაში საინვესტიციო გარემოს. ბიზნესს მისცემს ამოსუნთქვის საშუალებას რაც შექმნის მეტ სამუშაო ადგილს. რაც შეეხება უწყლობას, ჩვენი გამარჯვების შემთხვევაში მე პირობას ვდებ 10-12 თვეში ჩვენ თვითონ დავასრულებთ ჩვენივე დაწყებულ პროექტს ქალაქის 24 საათიან წყალმომარაგების შესახებ. ხოლო რაც შეეხება ფუნქციას ეს უნდა იყოს საპარლამენტო დედაქალაქი, არა ისეთი უფუნქციო ფორმით, როგორიც ამ ოთხი წლის განმავლობაში იყო.
ამირან ხვადაგიანი („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“)
1-ქალაქის ცენტრის იერსახე.
2-საჯარო ბიბლიოთეკის რეკონსტრუქცია.
3-ჩემს ოლქში მცხოვრებ სოციალურად დაუცველი მოსახლეობის მდგომარეობა.
4-მდინარე რიონის ნაპირზე მცხოვრები მოსახლეობის მდგომარეობა.
5-დასუფთავების საკითხი.
გიორგი ხაზარაძე ( „თავისუფალი დემოკრატები“)
სოციალური, ინფრასტრუქტურული პრობლემები, ზოგადად, ყველგან ერთი ხასიათის არის.
ნინო ონიანი („პატრიოტთა ალიანსი“)
ყველგან ვხვდები ინფრასტრუქტურულ პრობლემებს, კერძოდ, მოუწერიგებელ გზას, მოუწესრიგებელ საკანაალიზაციო სისტემას, უწყლობას - ქუთაისში 21-ე საუკუნეში წყალი არ იყოს და „ბაკების“ ქალაქად იყოს ქცეული, სირცხვილია. მთავარი პრობლემაა ასევე უმუშევრობა... ახალგაზრდობაშია დიდი პრობლემა ძალიან ნიჭიერი თაობა, რომელიც არ არის რეალიზებული, იძულებულია ლუკმა-პურისთვის გადაიხვეწონ. არ შეიძლება ეს თაობა ასე „უკვალოდ გადაშენდეს“ და მათ საფუძველი არ დაუტოვონ მომავალ თაობებს.
თეა თათელიშვილი („ეროვნული ფორუმი“)
ეს ის შემთხვევაა, როდესაც ქვეყნის მოსახლეობის უმრავლესობის პრობლემები ჩემი ოლქის ამომრჩევლებისათვის განსაკუთრებულ პრობლემას წარმოადგენს: უმუშევრობა, მედიკამენტების სიძვირე, ახალგაზრდების მიგრაცია, მრავალშვილიანი დედებისათვის საარსებო პირობების მდგომარეობა, სოციალური სტატუსის საკითხი. როგორც გამოიკვეთა მათი უმეტესობა სულაც არ არის ადგილობრივი მუნიციპალიტეტებში აღმასრულებელი ხელისუფლების და ადგილობრივი თვითმმართველობის კომპეტენცია. მეტიც, თითეული პრობლემა მომდინარეობს არაეფექტური სახელმწიფო მმართველობისაგან. შესაბამისად, აღნიშნული პრობლემების მოგვარებისათვის საჭიროა მართვის სისტემის კომპლექსურ სტრუქტურულ-ფუნქციურ ტრანსფორმაციას. შესაცვლელია მიდგომა-დამოკიდებულება მოქალაქისადმი, საქმისადმი, ქვეყნისადმი, ვინაიდან ათწლეულობით უკვე არსებული სახელისუფლებო სისტემას საკუთარ თავზე ამუშავებს და სამწუხაროდ ზურგშექცეულია ადამიანისა და ქვეყნი საჭიროებების მიმართ.
ლაშა გვენეტაძე („თოფაძე, მრეწველები - ჩვენი სამშობლო“)
თუ ვიმსჯელებთ საკანონმდებლო ორგანოს მიერ და არა ადგილობრივი თვითმმართველობის - მოსაგვარებელ პრობლემებზე, გიპასუხებთ, რომ, რაც გლობალური პრობლემაა ქვეყნის მასშტაბით, იგივე აწუხებს წინამდებარე ოლქში მაცხოვრებლებს. კონკრეტულად: უცხოეთში ახალგაზრდების და არა მარტო ახალგაზრდების გადინება, სოციალური სიდუხჭირე, დასაქმება და ა.შ. აღნიშნულის მოგვარება პირდაპირ კავშირშია ადგილობრივი წარმოების განვითარებასთან და ხალხის დასაქმებასთან.
ნესტან დანელია (დამოუკიდებელი კანდიდატი)
უიმედობა, უმუშევრობა, ეკონომიკური სიდუხჭირე, სიღარიბე.
ლია გვენეტაძე („თამაზ მეჭიაური ერთიანი საქართველოსთვის“)
კორუფცია, უმუშევრობა, სიღარიბე, ინფრასტრუქტურული პრობლემები, კომუნალური და სტუდენტების სწავლის გადასახადის მაღალი ტარიფები, საბანკო სესეხების მაღალი განაკვეთები.
კითხვა 3: რა არის თქვენი მთავარი წინაასარჩევნო დაპირებები ამომრჩევლისათვის? რა დროში აპირებთ თქვენი დაპირებების შესრულებას? გაგვაცანით მიახლოებითი გრაფიკი.
გიორგი თევდორაძე („ნაციონალური მოძრაობა“)
მე დაპირებებზე უკვე გესაუბრეთ წინა შეკითხვის დროს და ამის შესრულება მხოლოდ „ნაციონალური მოძრაობის“ გამარჯვების დროს შეიძლება. ამას დავამატებდი პენსიების ზრდას 50 ლარით, ასევე პედაგოგების მინიმალურ ხელფას 650 ლარს.
ამირან ხვადაგიანი („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“)
არაერთხელ მითქვამს, რომ ჩემი როგორც მაჟორიტარი დეპუტატის მთავარი ინიციატივა იქნება საკანონმდებლო ორგანომ მიიღოს კანონი ქუთაისის შესახებ, რაც პირველ რიგში ცალსახად განსაზღვრავს რომ ის საპარლამენტო ქალაქია, ასევე ქუთაისს განავითარებს ყველა მიმართულებით. ამ საკითხში ჩემი გუნდის მხარდაჭერა მექნება.
გიორგი ხაზარაძე („თავისუფალი დემოკრატები“)
პირველი და უმთავრესი დაპირება ამომრჩეველთან არის იმ ძველი სტერეოტიპების დამსხვრევა, რომელიც უკავშირდება აქამდე ჩატარებულ არჩევნებს და მაჟორიტარებისა და ამომრჩევლებს შორის როგორც წინასაარჩევნო, ისე არჩევნების შემდგომ პერიოდის ურთიერთობებს. აგრეთვე, ჩვენი პარტიის წინასაარჩევნო პროგრამის გაცნობას. ჩვენ ამ პროგრამის შესრულებას ვაპირებთ სრული საარჩევნო (4 წლიანი) ციკლის პერიოდში.
ნინო ონიანი („პატრიოტთა ალიანსი“)
წარმოუდგენელია ერთ წელში ან ერთ თვეში რადიკალურად შეიცვალოს ყველაფერი ნებისმიერი მთავრობის მოსვლის შემთხვევაში, მაგრამ კურსი უნდა იყოს სწორი და ნება უნდა იყოს ამის. ჩვენს პარტის აქვს სერიოზული პროგრამა უმუშევრობის დაძლების თაობაზე, მცირე და საშუალო ბიზნესის წახალისებაზე, რომელიც უნიკალური შანსს აძლევს მართლა ნიჭიერი იდეის პატრონებს შექმნანან რაღაც ღირებული და გამოადგენ ოჯახებსაც და ქვეყანასაც. მაჟორიტარის ფუნქცია კარგად მოგეხსენებათ და რაც შეეხება ჩემს კონკრეტულ დაპირებებს, შესაბამის ფუნქციებს არ სცდება.
გრაფიკზე ლაპარაკი, მიმაჩნია რომ არაადეკვატურია, გვაქვს გამოცდილება რაშედეგიც მოგვიტანა ამან. დაგეგმვა საჭიროა, მაგრამ გრაფიკის შედგენა ცოტა არასერიოზულად მიმაჩნია, რადგანაც ეს ყველაფერი პრობლემებიდან გამომდინარე, არსებული სიტუაციიდან, დგება.
თეა თათელიშვილი („ეროვნული ფორუმი“)
როგორც მაჟორიტარობის კანდიდატი კონკრეტული დაპირებების გაცემით არ ვარ დაკავებული. გეტყვით, რომ ჩემი ერთადერთი შეთავაზებაა ვიყო მათი აქტიური წარმომადგენელი, უშუალო და ეფექტიანი თანამოაზრე საკანონმდებლო ორგანოში.
ლაშა გვენეტაძე („თოფაძე, მრეწველები - ჩვენი სამშობლო“)
ქალაქის მასშტაბით და მის ახლომდებარე სოფლებში მიწის ნაყოფიერების ანალიზი და შესაბამისი დასკვნის გაცნობა მოსახლეობისათვის. პირველივე წელს იქნება ინიცირებული სახელმწიფო დაკრედიტების ხელმისაწვდომობა კონკრეტულად გაწერილი ბიზნეს გეგმებისათვის, რომელიც ხელს შეუწყობს ადგილობრივი ბაზრისათვის ქართული პროდუქციის წარმოებას.
ნესტან დანელია (დამოუკიდებელი კანდიდატი)
ჩემი უპირველესი დაპირებაა ამომრჩევლის კეთილდღეობა.
ლია გვენეტაძე („თამაზ მეჭიაური ერთიანი საქართველოსთვის“)
პარლამენტში მოხვედრის შემთხვევაში, აუცილებლად დავიწყებ ბრძოლას ყველა იმ პრობლემატიკის მოსაგვარებლად, რაც პარლამენტარის უფლებამოსილებაში შედის, ხოლო იმ საკითხების მოგვარებისთვის, რომელიც ადგილობრივი ხელისუფლების პრეროგატივაა, დავაწესებ კონტროლს, მათ შესრულებაზე. შეცდომა იქნება შესრულების თუნდაც მიახლოებული გრაფიკის დაკონკრეტება, რადგან თუ ქვეყნის საგარეო, პოლიტიკური და ეკონომიკურ კურსში მნიშვნელოვანი ცვლილებები არ გახორციელდა, ამაზე საუბარი ნაადრევი იქნება, ქუთაისის მდგომარეობის გაუმჯობესებაც, უშუალოდ მიბმულია ამ პროცესებზე.
კითხვა 4: გვითხარითის რეალური გზები, თუ როგორ აპირებთ დაპირებების შესრულებას მაშინ, როდესაც ამ ტიპის საქმიანობა ძირითადად ადგილობრივ მუნიციპალიტეტებში აღმასრულებელი ხელისუფლების და ადგილობრივი თვითმართველობის კომპეტენციაა?
გიორგი თევდორაძე („ნაციონალური მოძრაობა“)
მკაცრი მონიტორინგი მოგვცემს საშუალებას თანმიმდევრული გეგმა გვქონდეს.
ამირან ხვადაგიანი („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“)
დიახ, ქალაქთან დაკავშირებული საკითხების მოგვარება ადგილობრივი ხელისუფლების კომპეტენციაა, თუმცა მაჟორიტარი დეპუტატი აქტიურად უნდა იყოს ჩართული პროცესებში და თვალი ადევნოს რამდენად სრულდება საზოგადოების დაკვეთა.
გიორგი ხაზარაძე ( „თავისუფალი დემოკრატები“)
ხშირად მისაუბრია ამომრჩეველთან შეხვედრისას, რომ პარლამენტი კანონშემოქმედებითი ორგანოა და თუ კონკრეტული უბნის კონკრეტული პრობლემა ადგილობრივი მუნიციპალიტეტის კომპეტენციაა, მაშინ როგორც მაჟორიტარს უშუალოდ საკითხის გადაწუვეტა არ შეუძლია. თუმცა, ეს იმას არ ნიშნავს, არ ეცნობოდეს პერიოდულად მიმდინარე აქტუალურ საკითხებს და არ ჰქონდეს კომუნიკაცია ოლქთან
ნინო ონიანი („პატრიოტთა ალიანსი“)
ძალიან მჭიდრო და აქტიურ თანამშრომლობას ვაპირებ ყველა უწყებასთან. მარტო ერთი ადამიანისთვის წარმოუდგენელია რაიმის გაკეთება. ჩვენ, ყველანი ერთად, ვალდებულები ვართ ვიზრუნოთ თითოეული დაპირების შესრულებაზე, ერთობლივი და კოორდინირებული მუშაობით.
თეა თათელიშვილი („ეროვნული ფორუმი“)
რეალური გზები გამოჩნდება მხოლოდ და მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ სახელისუფლებო მართვას გადაიბარებს „ეროვნული ფორუმი“ სრულად, ვინაიდან ჩვენი პარტია ერთადერთია რომელიც არასდროს ყოფილა და არც იქნება მანკიერი სისტემის ნაწილი თუ მსხვერპლი.
ლაშა გვენეტაძე („თოფაძე, მრეწველები - ჩვენი სამშობლო“)
ჩვენ არ ჩავერევით ადგილობრივი თვითმმართველობის აღმასრულებელი ორგანოს კომპეტენციაში, ჩვენ ვუზრუნველყოფთ რეგიონული განვითარების კუთხით თვითმმართველობის მიერ მოწონებული პროექტების მაქსიმალურად დაფინანსების ხელშეწყობას, ინვესტიციების მოზიდვას და ქალაქის განვითარების მიზნით დასაქმების პოლიტიკის რეალურ განხორციელებას.
ნესტან დანელია (დამოუკიდებელი კანდიდატი)
ვაპირებ უწყებათაშორისი კომისიის შექმნას ,კომუნიკაციის დამყარებას გამგებელთან,საკრებულოს დეპუტატთან,რათა ერთად შევძლოთ მოსახლეობის საჭირბოროტო საკითხების გადაჭრა და მოგვარება.
ლია გვენეტაძე („თამაზ მეჭიაური ერთიანი საქართველოსთვის“)
სამწუხაროდ, ამომრჩეველი (ზოგიერთი კანდიდატიც კი) ერთმანეთისაგან ჯერ კიდევ ვერ ანსხვავებს პარლამენტარისა და ადგილობრივი თვითმმართველობის (საკრებულოს წევრის) უფლებამოსილებას; რეალური გზაა, პარლამენტში გარს შემოვიკრიბო თანამოაზრეები და ერთად დავიწყოთ ბრძოლა ქვეყნის პოლიტიკური და ეკონომიკური კურსის რეფორმების გახორციელებისათვის, რაც თავისთავში გულისხმობს სრულიად ახალი რეფორმების გარტარებას.
კითხვა 5: რამდენადარსებობს შესაბამისი საკონონმდებლო ბაზა (ანუ, რა უფლებები გაქვთ ან არ გაქვთ როგორც მაჟორიტარს და ამ მხრივ რას შეცვლიდით) და ეკონომიკური რესურსი იმ დაპირებების შესასრულებლად, რასაც თქვენ იძლევით?
გიორგი თევდორაძე („ნაციონალური მოძრაობა“)
ჩემს დაპირებებს არანაირი ეკონომიკური რესურსი არ ჭირდება. ამ დაპირებებს სჭირდება გონივრული მიდგომა, რაც შეეხება საკანონმდებლო ბაზას, ჩვენ ვაპირებთ მოვახდინოთ კანონის „ქუთაისის შესახებ“ ინიცირება. რაც რეალურად გახდის ქუთაისს საპარლამენტო ქალაქს.
ამირან ხვადაგიანი („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“)
მე ჩემს ამომრჩეველს იმ საკითხების მოგვარებას ვპირდები, რაც მათთვის განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია. ამის შესაბამისი რესურსი არსებობს.
გიორგი ხაზარაძე („თავისუფალი დემოკრატები“)
რაც შეეხება, ეკონომიკურ რესურსს, აქ ქვეყნის ბიუჯეტთან გვაქვს საქმე. მართალია, ცოტაა ქვეყნის ყულაბაში თანხები და ეს აგრეთვე ჩვენი მცირე ეკონომიკის ბრალია, მაგრამ მეორე და უმთავრესი პრობლემაა ამ მცირე თანხების რაციონალურად და ეფექტურად განკარგვა...
ნინო ონიანი („პატრიოტთა ალიანსი“)
ეკონომიკური რესურსი რა უნდა მქონდეს, მე ადგილობრივ ხელისუფლებასთან ერთად უნდა ვიმუშაო, საქმის საკეთებლად საერთო რესურსი უნდა იქნას გამოყენებული და ჩვენ ვალდებულები ვართ მისი მიზნობრივი ხარჯვა ვაკონტროლოთ.
თეა თათელიშვილი („ეროვნული ფორუმი“)
ჩემი უფლებები, როგორც მაჟორიტარი დეპუტატის რა თქმა უნდა შეზღუდულია თუმცა იმ პრობლემების მოგვარებას რომელიც გამოიკვეთა ჩემს სამაჟორიტაო ოლქში ჭირდება პასუხისმგებლიანი, კომპეტენტური და გულისხმიერი საპარლამენტო გუნდი, რომლის ერთერთი წევრობაც არის ჩემი მისია. კითხვა ეკონომიკურ რესურსზე ჩემთვის გაუგებარია.
ლაშა გვენეტაძე („თოფაძე, მრეწველები - ჩვენი სამშობლო“)
ეს ყველაფერი დათვლილია და საკანონმდებლო პაკეტი მუშავდება, რაც ხელს შეუწყობს ჩვენი რეალური დაპირებების განხორციელებას.
ნესტან დანელია (დამოუკიდებელი კანდიდატი)
საკანონმდებლო ბაზა არ არის აუცილებელი იმისთვის რომ განახორციელო მონიტორინგი და გადადგა ქმედითი ნაბიჯები, იმ პირებთან ერთად, რომლებსაც ევალებათ ამ ტიპის სამუშაოების შესრულება. რაც შეეხება ეკონომიკურ რესურსს, ადგილობრივ ხელისუფლებას, აგრეთვე გამგეობას გამოეყოფათ თანხები შესაბამისი უფლებამოსილების განსახორციელებლად.
ლია გვენეტაძე („თამაზ მეჭიაური ერთიანი საქართველოსთვის“)
საკანონმდებლო ბაზა არსებობს, მაგრამ ის მთლიანად მორგებულია მონოპოლიურ ბაზარზე და რა ხალხის კეთილდღეობაზე. ჩემი არჩევის შემთხვევაში შესრულებადია ყველაფერი, რაზედაც მისაუბრია, მაგრამ არ გავცემ მზა რეცეპტს და არ დავაკონკრეტებ რა გზებით შემიძლია ამის მოგვარება, რადგან თუ პარლამენტარი ვერ გავხდები, კეთილი ინებონ და პარლამენტში, გვერდით დაიყენონ ადამიანები, რომლებსაც შეუძლიათ ამის გაკეთება.
კითხვა 6: რომელიკანონების ინიცირებას გეგმავთ პარლამენტში თქვენს საარჩევნო ოლქთან დაკავშირებით?
გიორგი თევდორაძე („ნაციონალური მოძრაობა“)
ეს არის კანონი „ქუთაისის შესახებ“, რომელიც პირდაპირ ინიცირებული იქნება ჩემი, აკაკი ბობოხიძისა და გიგი წერეთელის მიერ.
ამირან ხვადაგიანი („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“)
ამის შესახებ უკვე გესაუბრეთ. ჩემი საკანონმდებლო ინიციატივა არა მხოლოდ კონკრეტულად 47-ე ოლქს არამედ მთელ ქალაქს უკავშირდება.
გიორგი ხაზარაძე („თავისუფალი დემოკრატები“)
ჩემს საარჩევნო ოლქთან დაკავშირებით კონკრეტული ინიცირება უკვე დამასწრო „ქართულმა ოცნებამ“ (საუნივერსიტეტო კომპლექსის აშენება), რაშიც მხოლოდ წარმატებას ვუსურვებ და მხარს ვუჭერ. ოღონდ, მთავარია, ეს არ იყოს წინასაარჩევნო ფაცი-ფუცი და იყოს რეალური. ჩემი ქალაქი და ზოგადად ქვეყანაც მძიმე საგანმანათლებლო კრიზისს განიცდის. ყველა პრობლემის სათავე და მიზეზი ხომ არასაკმარის განათლებაშია
ნინო ონიანი („პატრიოტთა ალიანსი“)
ცოტა გადაჭარბებულია ერთ საარჩევნო ოლქთან დაკავშირებით კანონის ინიცირება. მართალია ქუთაისი სამ ოლქადაა დაყოფილი, მაგრამ ესაა ერთი ქალაქი და კანონიც ასე უნდა იქნას მიღებული. თუმცა არ გამოვრიცხავ ერთი რომელიმე კონკრეტული პრობლემიდან გამომდინარე გახდეს კანონის ინიცირება საჭირო. მაგალითად, რამდენიმე უბანში წავაწყდით ერთსა და იმავე პრობლემას- სპეციალური საჭიროების მქონე ბავშვების, განსაკუთრებული ნიჭით დაჯილდოვებულების, გადამზადების და შემდეგ დასაქმების პრობლემას.
გარდა ამისა, კონკრეტული პრობლემაა შესაბამისი დაწესებულების ან სკოლის არარსებობა, სადაც ამ ბავშვებს შესაძლებლობა ექნებათ მთელი დღე სრულფასოვნად გაატარონ და მშობელს შეესაძლებლობა მიეცეს საღამომდე იმუშაოს და ოჯახი არჩინოს.
თეა თათელიშვილი („ეროვნული ფორუმი“)
ერთი საკანონმდლებო ინიციატივის შესახებ გაცნობებთ, რომლის ინიცირებასაც ვაპირებ. აღნიშნული შეეხება სამი და მეტი შვილიანი დედისათვის მრავალშვილიანის სტატუსის მინიჭებას, სტატუსის, რომელიც დედისათვის ბევრი სხვადასხვა სიკეთის მომტანი გახდება.
ლაშა გვენეტაძე („თოფაძე, მრეწველები - ჩვენი სამშობლო“)
კნანონი, რომელიც კონკრეტულ საარჩევნო ოლქს, ან ოლქებს გაუუმჯობებსებს მდგომარეობას, ასეთი ტერიტორიული მოწყობა საქართველოში არ არსებობს.
საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის ცვლილებებს, რომელიც შეეხება სესხის და ვალის სახელშეკრულებო რეგულაციებს.
ადმინისტრაციულ სამართალდარღვევათა კოდექსში ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოს შესაბამისი სტუქტურული ერთეულების უფლებამოსილებების გაზრდას.
სხვა დანარჩენი ჯერჯერობით პროფესიული საიდუმლოებაა.
ნესტან დანელია (დამოუკიდებელი კანდიდატი)
საქართველოში კონკრეტული ოლქებისთვის კანონები არ უნდა იწერებოდეს.
ლია გვენეტაძე („თამაზ მეჭიაური ერთიანი საქართველოსთვის“)
კონსტიტუციაში დაუყონებლივ შესაცვლელია ყველა ის კანონი, რომელიც ხელოვნურად ბლოკავს ქვეყნის პილიტიკურ, ეკონომიკურ და პიროვნულ თავისუფლებას და ასეთი კანონი ძალიან ბევრია, ამიტომ ამ მხრივ, უნივერსალური სამუშაოა ჩასატარებელი;
კითხვა 7: რასფიქრობთ მაჟორიტარული სისტემის გაუქმების იდეაზე? უნდა გაუქმდეს თუ არა და რატომ?
გიორგი თევდორაძე („ნაციონალური მოძრაობა“)
ჩვენ ადრეც ვთქვით და ახლაც ვაფიქსირებთ, ჩვენი გუნდი თვლის რომ მთავარი გამოწვევა არის პროპორციული სიით არჩევნების ჩატარება. 2020 წლიდან ქვეყანას ექნება საშუალება რელევანტური საარჩევნო სისტემის.
ამირან ხვადაგიანი („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“)
ვფიქრობ, მაჟორიტარული სისტემაუნდა გაუქმდეს, რადგან ქვეყანაში აუცილებელია შეიქმნას სწორი პოლიტიკური სისტემა, რომელიც მოშლის ვიწრო პარტიულ აზროვნებას.
გიორგი ხაზარაძე („თავისუფალი დემოკრატები“)
ვემხრობი გაუქმებას. ალბათ, ამ ეტაპზე. თუმცა, მოვისმენდი ოპონენტების არგუმენტსაც ამ თემაზე. ვფიქრობ, თუ მაჟორიტარ დეპუტატს ექნება ცოტათი განსხვავებული და დამატებითი ბერკეტი პროპორციული სიით მოხვედრილთან შედარებით, ეს იქნებოდა ობიექტური.
ნინო ონიანი („პატრიოტთა ალიანსი“)
ჩემი ზარით, არ უნდა გაუქმდეს, რადგანაც ეს არის შესაძლებლობა მეტი კომუნიკაცია გქონდეს თითოეულ ამომრჩეველთან.
თეა თათელიშვილი („ეროვნული ფორუმი“)
მაჟორიტარული სისტემის ნაკლოვანებები და უპირატესობები ჩემთვის კარგად არის ცნობილი. მომწონს ის რომ ამომრჩეველი კანდიდატს ირჩევს არა მისი პარტიული კუთვნილების, არამედ პიროვნული ღირსებების და დამსახურების მიხედვით. გამომდინარე აქედან, მნიშვნელოვნად მცირდება პარტიის სახელს ამოფარებული უღირსი ადამიანების მოხვედრის ალბათობა პარლამენტში, თუმცა პარტიის გარეშე წარმოდგენილი კანდიდატებივაჭრობის სუბიექტები ხდებიან და არაეფექტური მოღვაწეობით შემოიფარგლებიან. ამასთან, კანონით შეზღუდული მაჟორიტარი ძალზედ უფუნქციოდ მეჩვენაბა.
ლაშა გვენეტაძე („თოფაძე, მრეწველები - ჩვენი სამშობლო“)
ეს მსჯელობის საკითხია, გასათვალისწინებელია ხალხის აზრი, რადგან მაჟორიტარებს ხალხი ირჩევს.
ნესტან დანელია (დამოუკიდებელი კანდიდატი)
მაჟორიტარული სისტემის გაუქმების შემთხვევაში, მთელი ქვეყნის მასშტაბით, პარტიების მიერ მონოპოლიზირებული ხდება როგორც აღმასრულებელი, ასევე საკანონმდებლო ხელისუფლება.
ლია გვენეტაძე („თამაზ მეჭიაური ერთიანი საქართველოსთვის“)
იმის გამო, რომ ჯერჯერობით ქვეყანაში სამართლიანი და დამოუკიდებელი არჩევნები არ არსებობს, მაჟორიტარული სისტემის გაუქმება არ მიმაჩნია მიზანშეწონილად, თუმცა მის არსებობასაც გარკვეული ხარვეზები გააჩნია. არც მარტო პოლიტიკური პარტიების მონაწილეობაა გამართლებული არჩევნებში, მით უფრო, როდესაც მათი პოლიტიკური დოქტრინა, ხშირად არ ემთხვევა ცალკეული დეპუტატობის მსურველ ინდივიდის პოლიტიკურ გემოვნებას.
კითხვა 8:პარლამენტშითქვენი არჩევის შემთხვევაში თუკი ოპოზიციაში იქნებით, რა გზებით შეეცდებით თქვენი დაპირებების განხორციელებას?
გიორგი თევდორაძე („ნაციონალური მოძრაობა“)
რაც შეეხება ზოგიერთ დაპირებას, ოპოზიციიდან ძნელი იქნება ზოგი რამის შესრულება. თუმცა, ამის მცდელობა იქნება.
ამირან ხვადაგიანი („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“)
ვფიქრობ, მხოლოდ კონსტრუქციულ ოპოზიციას შეუძლია საზოგადოებისთვის საჭირო საქმის გაკეთება.
გიორგი ხაზარაძე („თავისუფალი დემოკრატები“)
ოპოზიციაში ყოფნის შემთხვევაში, ვიქნები კონსტრუქციული და ამავე დროს პრინციპული. საკითხი, რომელიც ინიცირებული იქნება ნებისმიერი ოპონენტისგან და პასუხობს სახელმწიფოებრივ ინტერესებს, ამ შემთხვევაძი ვიქნები კონსტრუქციული და მხარდამჭერიც. პრინციპულიც მხოლოდ სახელმწიფოებრივი ინტერესებიდან გამომდინარე ვიქნები და არა ვიწროპარტიული გადმოსახედიდან შევხედავ საკითხს.
ნინო ონიანი („პატრიოტთა ალიანსი“)
ოპოზიციაში იქნები თუ პოზიციაში მაჟორიტარი დეპუტატისთვის არაფერი არ უნდა შეიცვალოს, რადგანაც ადამიანი, რომელსაც ხალხმა ნდობა გამოუცხადა, ვალდებულია ეს ნდობა გაამართლოს.
თეა თათელიშვილი („ეროვნული ფორუმი“)
პარტიული დაპირებები მხოლოდ პარტიის გამარჯვებასთან ერთად განხორციელდება, წინააღმდეგ შემთხვევაში საჭირო გახდება საერთო ხედვის მქონე სუბიექტების მოძიება პარლამენტში.
ლაშა გვენეტაძე („თოფაძე, მრეწველები - ჩვენი სამშობლო“)
თუკი ოპოზიციაში ვიქნებით, ჩვენს ინიციატივებს პარლამენტის ყველა ფრაქცია, კომიტეტი თუ რიგითი წევრი ვვარაუდობთ, მხარს დაუჭერს, რადგან კონკრეტული და კარგად გაწერილი ხედვაა, რაც ქალაქს და მთელს ქვეყანას ადგილობრივი წარმოების კუთხით გამოაფხიზლებს.
ნესტან დანელია (დამოუკიდებელი კანდიდატი)
დიდი იმედი მაქვს, რომ პარლამენტში იქნება ბევრი ჩემი თანამოაზრე.რადგან მიზანი ,რის გამოც კენჭს ვიყრი პარლამენტში,არის არამარტო ჩემი ოლქის ამომრჩევლების,არამეედ მთელი საქართველოს მოსახლეობის კეთილდღეობა.
ლია გვენეტაძე („თამაზ მეჭიაური ერთიანი საქართველოსთვის“)
ყველა საკითხის მოგვარების გზა გადის ქვეყნის, ხალხის ერთგულებაზე, ყველა საკითხისადმი ღრმა წვდომაზე, ინტელექტსა და დაუღალავ ბრძოლაზე, რაც პარლამენტარის აუცილებელი თვისებები უნდა იყოს.
კითხვა 9: გექნებათ თუ არა კონკრეტული ინიციატივები, რომლებსაც მთავრობას და პარლამენტს შესთავაზებთ სამუშაო ადგილების გაზრდისა და უმუშევრობის შესამცირებლად?
გიორგი თევდორაძე („ნაციონალური მოძრაობა“)
ჩვენ ეს ინიციატივები უკვე გვაქვს. საგადასახადო ლიბერალიზაცია.
ამირან ხვადაგიანი („პაატა ბურჭულაძე-სახელმწიფო ხალხისთვის“)
ზოგადად სოციალურ-ეკონომიკური პრობლემების მოსაგვარებლად გუნდს "პაატა ბურჭულაძე - სახელმწიფო ხალხისთვის" შემუშავებული აქვს კონკრეტული ინიციატივა, რა თქმა უნდა, ამ საკითხებში მეც მათ გვერდით ვიქნები.
გიორგი ხაზარაძე („თავისუფალი დემოკრატები“)
იმ გუნდს, რომელსაც მე წარმოვადგენ, გააჩნია მკაფიოდ ჩამოყალიბებული, კვალიფიციური და ეკონომიკურად გათვლილი, გაწერილი ეკონომიკის განვითარების პროგრამა. ამ პროგრამის განხორციელებისთვის რიგი საჭირო კანონების მიღება სჭირდება და ესეც გაწერილია ჩვენს პროგრამაში, რითაც ვიხელმძღვანელებ.
ნინო ონიანი („პატრიოტთა ალიანსი“)
დიახ, მექნება, და არა ერთი. ადამიანს, ვისაც სწავლა უნდა, მივცეთ ამის შესაძლებლობა და უნივერსიტეტებში, ძალიან ნიჭიერ ბავშვებს, თანხის გადაუხდელობის გამო სატატუსი არ უნდა უჩერდებოდეს.
ასევე, მომსახურების სფერო ძალიან დაბალ დონეზეა საქართველოში, იმიტომ, რომ შესაბამის ადგილებზე პროფესიონალები არ მუშაობენ. ადამიანები იძულებით, უსიამოვნოდ არ უნდა მუშაობდნენ ელემენტარული ანაზღაურების გამო.
მიმაჩნია, რომ სადაზღვევო სისტემა ძალიან ცუდად მუშოაბს. ჩვენთანაც მოდიან ადამიანები, რომლებსაც ამ საშინელი ბიუროკრატიის გამო უამრავი პრობლემა ექმნებათ. დედა, რომელმაც ქვეყანას აჩუქა ხუთი შვილი არასოდეს არ დახარჯავს ფულს, რომ წავიდეს და გამოკველევები ჩაიტაროს, რომც აწუხებდეს მაინც. იმ ფულით ურჩევნია შვილებს პური უყიდოს და ამასობაში შეიძელბა ის ბავშვები საერთოდ უმშობლოდ დარჩეს. ეს გამოკვლევები სავალდებულო უნდა იყოს და ჯარიმა ან რაიმე მექანიზმი უნდა არსებობდეს, რომ აიძულო ად
