წარმოგიდგენთ ქუთაისის #49 საარჩევნო ოლქის მაჟორიტარობის კანდიდატთა ინტერვიუებს. ესენი არიან: კობა ნარჩემაშვილი („ქართული ოცნება“), გიგი წერეთელი („ნაციონალური მოძრაობა“), ზვიად ბაღდავაძე („პაატა ბურჭულაძე – სახელმწიფო ხალხისთვის“), გოგი წულაია („საქართველოს პატრიოტთა ალიანსი“), ლელა სებუა („ირაკლი ალასანია - თავისუფალი დემოკრატები“), ირაკლი კიკვაძე („საქართველოს ლეიბორისტული პარტია“).

ინტერვიუები მომზადდა წინასწარ შედგენილი კითხვარის მიხედვით, რომელიც ყველა კანდიდატისთვის ძირითადად ერთნაირი იყო. მიღებული პასუხები იმგვარადაა დაჯგუფებული, რომ მკითხველს კანდიდატთა პოზიციების შედარება გაუადვილდეს.

კითხვა 1: რატომ იყრით კენჭს ამ კონკრეტულ ოლქში?

კობა ნარჩემაშვილი („ქართული ოცნება - დემოკრატიული საქართველო“)

ქუთაისში ვარ დაბადებული და გაზრდილი, სკოლაც აქ დავამთავრე. მშობლებიც აქ ცხოვრობენ. ჩემი მეუღლის მშობლები, თითქმის ყველა ნათესავი აქ არის და ბუნებრივია, როცა აფასებ შესაძლებლობებს და პერსპექტივებს, ყველაფერს უკავშირებ იმ ოლქს და იმ ქალაქს, სადაც მეტი რესურსი გაქვს.

რაც შეეხება ავტოქარხანას, ე.წ. „პასილოკს“, ავანგარდის დასახლებას, აქ კენჭისყრა პირადად ჩემი გადაწყვეტილებაც იყო. ძალიან საინტერესო ოლქია. მე მაინც მემარცხენე ცენტრისტული შეხედულების მატარებელი პოლიტიკოსი ვარ. მიმაჩნია, რომ სახელმწიფოს მეტი სოციალური პასუხისმგებლობა ადამიანების მიმართ არის უპირობოდ შეუცვლელი რამ. ამზეა აწყობილი მთელი ცივილიზებული ევროპული სამყარო, რომლისკენაც ჩვენ მივდივართ და თავისთავად, ეს ოლქი საინტერესო იყო ამ განწყობებითაც. ეს, ძირითადად, არის მუშური ინდუსტრიული რაიონი, სადაც ბევრი ინჟინერი ცხოვრობდა და მაინტერესებდა, ზოგადად, ეს განწყობები შენარჩუნებული იყო თუ არა ამ ოლქში და რამდენად მნიშვნელოვანია ამ ტიპის ადამიანებისთვის მმართველობის, თვითმმართველობის საკითხები. ამიტომ იყო ეს გადაწყვეტილება მიღებული ჩემი მხრიდაან.

გიგი წერეთელი („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“)

ბოლო წლებია პრაქტიკულად ქუთაისში ვცხოვრობ. ჩემი ოჯახის სხვადასხვა თაობა მჭირდოდ იყო დაკავშირებული ქუთაისთან. წერეთლების გვარის წარმომადგენლებს დიდი წვლილი მიუძღვის საქართველოს და კონკრეტულად ქუთაისის პოლიტიკური, ეკონომიკური, თუ სულიერი განვითარების საკითხში. ასე რომ, ბევრი მიზეზი მაქვს, რატომ შეიძლება მიმეღო ამგვარი გადაწყვეტილება, მაგრამ ყველაზე მთავარი, რაც მაკავშირებს ქუთაისთან ბოლო წლებში, ეს არის იდეა ქუთაისის უმნიშვნელოვანეს, ქვეყნის ძირითად პოლიტიკურ ცენტრად და საპარლამენტო დედაქალაქად ქცევისა. მე ვიყავი სწორედ იმ რამდენიმე ინიციატორს და თანამოაზრეს შორის, რომელიც ამ პროექტს უჭერდა მხარს.

ზვიად ბაღდავაძე ("პაატა ბურჭულაძე - სახელმწიფო ხალხისთვის")

აქ დავიბადე, გავიზარდე, ვცხოვრობ, ვმუშაობდი ამ ოლქის მუნიციპალიტეტში, სკოლაში ამ ოლქში ვსწავლობდი და ვმუშაობდი. ჩემი საყვარელია უბნებია, ვიცი როგორ უნდა განვითარდეს და მინდა მეც შევიტანო წვლილი მის განვითარებაში.

გოგი წულაია (ბლოკი „პატრიოტთა ალიანსი“)

ამ ოლქში ვარ დაბადებული, გაზრდილი, ვიცნობ ყველას და არ ვაპირებ აქედან არსად წასვლას.

ლელა სებუა („ირაკლი ალასანია – თავისუფალი დემოკრატები“)

ქუთაისის 49-ე საარჩევნო ოლქი აერთიანებს: ავტომშენებლის, ავანგარდისა და ვაკის უბნის დასახლებებს. ეს უბნები ქალაქის გარეუბნებს წარმოადგენენ, სადაც დასახლებულთა უმრავლესობას - სოციალურად და ეკონომიკურად შეჭირვებული ადამიანები წარმოადგენს. ისევე, როგორც ქვეყანა, ქალაქიც მკაცრად ცენტარლიზებულია და ის მინიმალური სიკეთეები, რომელიც ქალაქის თვითმმართველობის მიერ ხორციელდება ყველაზე გვიან ან საერთოდ არ აღწევს აქაურ მაცხოვრებლებთან.

ჩემთვის 49-ე საარჩევნო ოლქში კენჭის ყრა არის ორმაგი პასუხისმგებლობა, რადგან, პოლიტიკურ დღის წესრიგში ვაყენებ მოსახლეობას , რომელთაც ძალიან უჭირთ და კიდევ უფრო ნაკლებად უსმენდნენ წლების მანძილზე, ვიდრე სხვებს.

ირაკლი კიკვაძე („საქართველოს ლეიბორისტული პარტია“)

მეტწილად იმიტომ, რომ ვარ 49-ე ოლქში შემავალი ერთ-ერთი უბნის – ვაკისუბნის მკვიდრი და ეს უბანი ჩემთვის მშობლიურია. თუმცა, აქვე დავაზუსტებ, რომ არჩევის შემთხვევაში არამხოლოდ ვაკისუბანი და ამავე ოქლში შემავალი ავანგარდისა და ავტოქარხნის უბნები იქნება ჩემი სამოქმედო არეალი, არამედ პრიოროტეტული იქნება მთელი ქუთაისი და ზოგადად, ქვეყნისათვის საჭირო საკანონმდებლო რეფორმების მხარდაჭერა.

კითხვა 2: ჩამოთვალეთ 3-5 (ან მეტი) მთავარი პრობლემა, რომელიც თქვენი ოლქის ამომრჩევლებს (და არა ზოგადად ქვეყნის მოსახლეობის უმრავლესობას) განსაკუთრებით აწუხებს. თქვენი აზრით, როგორ უნდა მოგვარდეს ეს პრობლემები?

კობა ნარჩემაშვილი („ქართული ოცნება - დემოკრატიული საქართველო“)

პირველი მაინც არის ინფრასტრუქტურული პრობლემები. ეს არის კანალიზაციის პრობლემა ამ ოლქში. თუმცა უკვე ტენდერია გამოცხადებული, გამოყოფილია 110 მილიონი ევრო და ეროპის საინვესტიციო ბანკი აფინანსებს ამ პროექტს.

შემდეგი არის უმუშევრობა. ვთვლი, რომ ჩვენ უმუშევრობაზე მეტად კვალიფიციური მუშახელის შეთავაზების პრობლემა გვაქვს. ადამიანებმა კარგად არ ვიცით, რა შევთავაზოთ დამსაქმებელს და როგორ შევთავაზოთ. ხელისუფლებამ ამაზე მეტი უნდა იფიქროს.

მესამე პრობლემა, რომელიც აშკარად ჩანს, ეს არის რეალური თვითმმართველობის პრობლემა. იგრძნობა, რომ ადამიანებს მეტი უფლებები რომ ჰქონდეთ, ისინი უფრო ეფექტურად გადაწყვეტენ ადგილებზე თავიანთ პრობლემებს.

გიგი წერეთელი („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“)

ქუთაისში მთავარი პრობლემაა უმუშევრობა, სიღარიბე, საბანკო დავალიანებები, ბევრ უბანში მოუწესრიგებელია წყალ-კანალიზაციის პრობლემა, არ არის 24 საათიანი წყალმომარაგება, პრაქტიკულად მოუწესრიგებელია შიდა საუბნო ინფრასტრუქტურა, თითქმის გაპარტახებულია ყველა სპორტული მოედანი, საქალაქო ტრანსპორტის პრობლემაც მნიშვნელოვანია, მოსახლეობის დიდ ნაწილს გაურკვეველი მიზეზით ეხსნება სოციალური დახმარება. ეს პრობლემები შესაძლოა, მოგვარდეს ქუთაისისთვის განსაკუთრებული საპარლამენტო სტატუსის შემთხვევაში, ქალაქის გაზრდილი ბიუჯეტით, მეტი ინვესტიციებით, გადასახადების შემცირებით, მცირე და საშუალო ბიზნესის მხარდაჭერით, თავისუფალი ინდუსტრიული ზონის რეალურად ამოქმედებით, რაც შექმნის ახალ სამუშაო ადგილებს. ადგილობრივი ხელისუფლების ეფექტური და მიზნობრივი მუშაობით, მოსახლეობის საჭიროებებზე მორეგებული პროგრამების რეალიზებით, ადგილობრივ მოსახლეობაზე მორგებული, სამართლიანი სოციალური დახმარების სისტემის ფორმირებით.

ზვიად ბაღდავაძე (“პაატა ბურჭულაძე - სახელმწიფო ხალხისთვის”)

• უყურადღებობა ხელისუფლებების მხრიდან.

• სამოქალაქო პასიურობა და საზოგადოების ინფანტილური დამოკიდებულება საერთო საქმეებისადმი.

• უბნების უფუნქციობა(მშრომელთა და ინდუსტიული უბნები დღეს უმუშევართა ღამის სათევადაა ქცეული).

• სიღატაკე და არათანაბარი დახმარება სახელმწიფოსგან.

• ბავშვთა განვითარებისთვის საჭიროა მეტი გასართობი, შემეცნებითი, სპორტული და კულტურული ცენტრები.

• აუცილებელია მცირე ბიზნესის (ბევრი მცირე საამქროა ოლქის ტერიტორიაზე, სადაც დასაქმებულია 5 - 10 ადამიანი) ხელშეწყობა.

• პრიორიტეტულია მეტი გზის მშენებლობა, რასაც აუცილებლად მოვითხოვ და შევასრულებინებ მთავრობას, რათა ჩვენი უბნები არ იყოს ჩიხურ მდგომარეობაში.

გოგი წულაია (ბლოკი „პატრიოტთა ალიანსი“)

ა) უპირველეს პრობლემას წარმოადგენს ქუთაისში მცხოვრები ხალხის განწყობა, რადგან მათ დაკარგული და წართმეული აქვთ ქალაქის განვითარების იმედი და შვილების მომავლისთვის ვერ ხედავენ პერსპექტივას.

ბ) უმუშევრობა.

გ) ინფრასტრუქტურის განვითარება (რაც, გამოიხატება გზების, საკანალიზაციო სისტემის გაუმართაობაში და მდინარე ოღასყურის მიერ ხშირი დატბორვაში და სხვ.)

ლელა სებუა („ირაკლი ალასანია – თავისუფალი დემოკრატები“)

49-ე ოლქის ამომრჩეველთა უმრავლესობას ახალგაზრდები წარმოადგენენ, მათი უმრავლოსობა სწავლას ვერ აგრძელებს და ვერ საქმდება. თვითრეალიზების არ ქონის გამო გამყარებული აქვთ განცდა, რომ ისინი არავის ჭირდება, საქმე გვაქვს ახალგაზრდების მასობრივ უმოქმედობასთან და გარე მიგრაციასთან. ოლქში საცხოვრებელი ფართების ძირითადი ტიპი-კორპუსებია, რომლებიც კომუნისტური სისტემის პერიოდისაა. ათეული წლების მანძილზე არ ჩატარებულა სარეაბილიტაციო სამუშაოები კორპუსებისთვის, რომლითაც გახანგრძლივდებოდა ბინების ექსპლუატაციის ვადა. დღემდე მოუგვარებელ პრობლემად რჩება წყლით დატბორილი სარდაფები და მოშლილი საკანალიაზციო სისტემები.

ირაკლი კიკვაძე („საქართველოს ლეიბორისტული პარტია“ )

უმუშევრობა, მიგრაციის მაღალი დონე, გაუმართავი შიდა გზები და სპორტული მოედნები, უბნების უფუნქციობა. პრობლემები არის არამხოლოდ ლოკალური, არამედ გლობალურიც. ამას სჭირდება პირველ რიგში ხელისუფლების ნება, ლოკალურ პრობლემებზე თვითმმართველობის მეტი ეფექტურობა – თანადაფინანსების სისტემის უფრო მეტი დახვეწილობა (მინიმუმადე დაყვანა) და, რა თქმა უნდა, შესრულებული სამუშაოების ხარისხის მკაცრი კონტროლი. რაც შეეხება გლობალურ პრობლემებს, რომელიც კონკრეტულად ამ უბნებსაც ეხება, მთელი რიგი საკანომდებლო რეფორმებია გასატარებელი სოციალური და ეკონომიკური კუთხით.

კითხვა 3: რა არის თქვენი მთავარი წინაასარჩევნო დაპირება ამომრჩევლისათვის? რა დროში აპირებთ თქვენი დაპირებების შესრულებას? გაგვაცანით მიახლოებითი გრაფიკი.

კობა ნარჩემაშვილი („ქართული ოცნება - დემოკრატიული საქართველო“)

გრაფიკი ძალიან პირობითი გამომივა. არ მინდა, დავემსგავსო იმ პოლიტიკოსებს, რომლებიც უპასუხისმგებლო განცხადებებს აკეთებენ, მე მაინც ვთვლი, რომ ოთხი წლის შემდეგ მეტი ღირსეულად დასაქმებული უნდა ჰყავდეს თითოეულ ოჯახს. ე. ი. შრომა უნდა იყოს ერთგვარი სიამოვნება. შრომა არ უნდა იყოს რუტინა, წვალება. შრომა უნდა იყოს გარკვეულწილად თვითრეალიზების საშუალება. როცა ადამიანი ხელფასს არამარტო იმაში იღებს, რომ იცხოვროს და იარსებოს, არამედ იმაშიც, რომ მას სიამოვნებს ამ საქმის კეთება. ჩემი ამოცანაა, რომ ამ ოლქში მცხოვრები ადამიანების გარკვეულ რაოდენობას ჰქონდეს ღირსეული სამუშაო. ცენტრალური ხელისუფლების მიერ შემოთავაზებული პროექტების ფონზე, ვფქირობ, ეს სავსებით შესაძლებელია.

გიგი წერეთელი („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“)

ჩვენი მთავარი სამოქმედო გეგმაა, შევქმნათ 45000 ახალი სამუშაო ადგილი, 1 მილიარდით შევამცირებთ ბიუროკრატიაზე გაწეულ სახელმწიფო ხარჯებს საქართველოში, 2017 წელსვე შევამცირებთ გადასახადებს, პენსიას გავზრდით 50 ლარით, საარსებო შემწეობას აღვუდგენთ ყველა იმ ოჯახს, რომელსაც იგი უსამართლოდ გაუუქმეს. 2017 წელსვე გავზრდით სასკოლო ვაუჩერს 50%-ით, მასწავლებლის ხელფასი 650 ლარზე მეტი გახდება, 5000 სტუდენტით გაიზრდება გრანტებით მიღებული სტუდენტთა რაოდენობა, სოციალურად დაუცველი და დაბალშემოსავლიანი ოჯახებისთვის გაუმჯობესდება ჯანდაცვის პაკეტები, სადაც გათვალისწინებული იქნება მედიკამენტებიც.

ზვიად ბაღდავაძე (“პაატა ბურჭულაძე - სახელმწიფო ხალხისთვის”)

ჩვენი მთავარია მიზანია სახელმწიფო გავხადოთ ხალხზე მზრუნველი. მთელი ცხოვრება ვიბრძოლებ ამისთვის. (უფრო კონკრეტული პასუხი გავეცი წინა კითხვაზე და მომდევნო 4 წელი საკმარისად მიმაჩნია).

გოგი წულაია (ბლოკი „პატრიოტთა ალიანსი“)

მთავარი დაპირება არის - ვიზრუნებ, ქალაქის თვითმმართველობა გადაიქცეს ნამდვილ თვითმართევლობაში, რაც გამოიხატება იმაში, რომ მის ტერიტორიაზე არსებული ყველა შენობა, რომელიც ეკონომიკის სამინისტოს ბალანსშია, და გადასახადები, რომლებიც მიემართება ცენტრალურ ბიუჯეტში, დარჩეს ჩვენს ქალაქში, და ქალაქი გახდეს თვითკმარი.

ეს არისისეთი პრობლემები, რომლიც მოგვარების თარიღის დათქმა არის შეუძლებელი და არ მინდა ცრუ დაპირება მივცე ამომრჩეველს.

ლელა სებუა („ირაკლი ალასანია – თავისუფალი დემოკრატები“)

ჩემი დაპირება ზემოთ ჩამოთვლილ ყველა პრობლემაზე ზრუნვაა და ქალაქის სტრატეგიულ განვითარებაში ამ უბნებზე ყურადღების გამახვილება. რაც შეეხება დროს, ეს დამოკიდებული იქნება ჩემი ოლქის მოქალაქეთა აქტივობაზეც, რომლებიც ჩემთან ერთად ჩართული იქნებიან თვითმმართველ ორგანოებთან თანამშრომლობაში.

ირაკლი კიკვაძე („საქართველოს ლეიბორისტული პარტია“)

წინასაარჩევნო დაპირებების ინსტიტუტი, სამწუხაროდ, ქვეყანაში გაშარჟდა და ამომრჩევლის უმეტესობას მისი აღარ სჯერა. მე ვიღებ ვალდებულებას იმაზე, რომ პირველ რიგში, არ ვიქნები სტანდარტული, სავარძელში მჯდარი დეპუტატი, რომელიც ხალხთან კომუნიკაციას არჩევნების მეორე დღესვე წყვეტს და ვიქნები საჭიროების შესაბამისად მოქმედი ხალხის წარმომადგენელი. აქცენტირებას გავაკეთებ და ვიქნები ლობისტი ქვეყნის საკნონმდებლო ორგანოში – ქუთაისში წარმოების აღდგენისა და ბიზნესის კეთებისათვის საჭირო რეფორმებისა, ასევე აქტიურად მივიღებ მონაწილეობას იმ საკანონმდებლო პაკეტებში რომელიც უზრუნველყოფს უსახლკაროთა დროულად დაბინავებას (ასეთი ქუთაისში 930–მდე ოჯახია),ანტიმონოპოლიური კანონის შექმნას აქტიური ანტიმონოპოლიური სამსახურებით, საბანკო რეფორმას, რომლის მიხედვითაც ბანკებს დაუწესდებათ ზედა ზღვარი საკრედიტო პროცენტისა, 6-7 პროცენტი, როგორც არის ცივილურ ევროპაში, კანონს პროგრესირებადი გადასახადის შესახებ და ზოგადად, ყველა იმ კანონპროექტს, რომელიც გააიფებს და არ გააძვირებს ჩვენი მოქალაქეების ცხოვრებას.

კითხვა 4: გვითხარით ის რეალური გზები, თუ როგორ აპირებთ დაპირებების შესრულებას მაშინ, როდესაც ამ ტიპის საქმიანობა ძირითადად ადგილობრივ მუნიციპალიტეტებში აღმასრულებელი ხელისუფლების და ადგილობრივი თვითმართველობის კომპეტენციაა?

კობა ნარჩემაშვილი („ქართული ოცნება - დემოკრატიული საქართველო“)

ეს არის ცუდი პრაქტიკა, ცუდი სტერეოტიპი და ეს სტერეოტიპი უნდა დაიმსხვრეს. ორჯერ ორი ოთხია: ჩვენ საკანონმდებლო საქმიანობით უნდა ვიყოთ დაკავებული. მაჟორიტარი უნდა იყოს მოდერატორი ხელისუფლების ცენტრალურ და ადგილობრივ ორგანოებსა და ამომრჩევლებს შორის. თუ ამ ფუნქციაში შენ შეძლებ კარგად საკუთარი თავის დანახვას და რეალიზებას, შეძლებ ძალიან ბევრის გაკეთებას. ოღონდ ეს არის კარგად განსაზღვრული არხი, რომლის საზღვრებს არ უნდა გადასცდე. თუ ბევრს აიღებ შენ თავზე, დაგაბრალებენ, რომ ერევი ადგილობრივი ხელისუფლების საქმიანობაში, რაღაც სხვა სქემებსაც მოგაწერენ. ამიტომ აქ ყველაფერი უნდა იყოს ღია. როგორ უნდა შეძლო ეს? ეს არის მაჟორიტარის ბიურო, სადაც უნდა გყავდეს კვალიფიციური ადამიანები, რომლებიც კარგად ერკვევიან საქმეში. ხალხი დიდი ძალაა, როცა სწორად და კარგად ახორციელებ საქმეს. ერთ მაგალითს მოგიყვანთ: სერიოზული პრობლემაა ქუთაისში „ენერგოპროსთან“ დაკავშრებით _ მათი ვალდებულება იყო, კარგად გაეკეთებინათ ინფრასტრუქტურა, მაგრამ ქვესადგურებში ჩადის წყალი და წვიმის დროს ელექტროენერგია ითიშება. მე ხალხის თანადგომას გამოვიყენებ იმისთვის, რომ მოვთხოვო კომპანიას - კეთილი ინებეთ და თქვენი საინვესტიციო პირობები შეასრულეთ! ამის შესახებ ვისაუბრებ ადგილობრივი მმართველობის ორგანოებთანაც, ვეტყვი, რომ ეს თემა პრობლემებს ქმნის მოსახლეობაში, ამიტომ, მოდით, დავალაგოთ ეს საკითხი ინვესტორთან.

გიგი წერეთელი („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“)

ის, რაც ადგილობრივი ხელისუფლების, მუნიციპალიტეტის კომპეტენციაში შედის, გავუწევ მონიტორინგს, ვაპირებ მათთან აქტიურ თანამშრომლობას და ინფორმაციის ანალიზს. საკანონმდებლო დონეზე ქუთაისის, როგორც საპარლამენტო დედაქალაქის მხარდაჭერას, უფრო მეტი რესურსების მობილიზებისათვის. რაც გააუმჯობესებს საბიუჯეტო თუ სატრანსფერო შესაძლებლობებს, ადგილობრივ ხელისუფლებას მეტ საშუალებას მისცემს პროგრამების შესასრულებლად. ასევე, შესაბამისად, მთავრობასთან აქტიური ურთიერთობით, ქუთაისის მხარდამჭერი პროექტების რეალიზაციას.

ზვიად ბაღდავაძე (“პაატა ბურჭულაძე - სახელმწიფო ხალხისთვის”)

ჩვენ ვაპირებთ გამარჯვებას ამ და მომდევნო ადგილობრივ არჩევნებშიც და ჩვენი გუნდით ერთად შევძლებთ შევასრულოთ დაპირებები.

გოგი წულაია (ბლოკი „პატრიოტთა ალიანსი“)

რა საკვირველია, გეთანხმებით, რომ ეს არის ადგილობრივი მუნიციპალიტეტის გასაკეთებელი საქამე, მაგრამ ზუსტად ამ შემოსავლების გაზრდით და ჩემი, როგორც პარლამენტარის კონტროლით, ვეცდები, რომ უმოკლეს დროში გადაწყდეს აღნიშნული პრობლემები.

ლელა სებუა („ირაკლი ალასანია – თავისუფალი დემოკრატები“)

ჩემი თანამშრომლობა ამომრჩევლებთან არჩევნების შემდეგ არ დასრულდება. მე ვიქნები მედიატორი ჩემი ოლქის მოსახლეობასა და ადგილობრივ თვითმმართველობას შორის.

ირაკლი კიკვაძე („საქართველოს ლეიბორისტული პარტია“ )

ჩვენ უნდა გავმიჯნოთ და საზოგადოებას პირველ რიგში ავუხსნათ, რა არის პარლამენტარის კომპეტენცია და რა არის ადგილობრივი თვითმართველობის კომპეტენცია. თუმცა საკანომდებლო ორგანოს წარმომადგენელს არ ზღუდავს კანონმდებლობა, საჭიროების შემთხვევაში ითანამშრომლოს ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოსთან, გამოიყენოს ყველა ბერკეტი და აქტიურად მოთხოვს ადგილობრივ ხელისუფლებას კონკრეტული პრობლემის მოგვარება, როდესაც ეს ადგილობრივი ხელისუფლების კომპეტენციაა.

კითხვა 5: რამდენად არსებობს შესაბამისი საკონონმდებლო ბაზა (ანუ, რა უფლებები გაქვთ ან არ გაქვთ როგორც მაჟორიტარს და ამ მხრივ რას შეცვლიდით) და ეკონომიკური რესურსი იმ დაპირებების შესასრულებლად, რასაც თქვენ იძლევით?

კობა ნარჩემაშვილი („ქართული ოცნება - დემოკრატიული საქართველო“)

ეკონომიკური რესურსი მმართველი ხელისუფლების ბიუჯეტია. სხვა ეკონომიკურ რესურსზე საუბარი არ შეიძლება, ე. ი. ეს არის ადგილობრივი მუნიციპალური ბიუჯეტი, ეს არის რესპუბლიკური ბიუჯეტი და ის სოციალური პაკეტები, რომლითაც კარგად უნდა ისარგებლო. ეს ყველაფერი ჩვენს ხელში კარგი იარაღია, რომლის გამოყენებაც, უბრალოდ, უნდა ვიცოდეთ. ხშირ შემთხვევაშ, ხალხმა, მაჟორიტარმა, ხელისუფლების წარმომადგენელმაც არ იცის კარგად, როგორ უნდა გამოიყენოს ის შესაძლებლობები, რომლებსაც კანონმდებლობა მას ანიჭებს.

გიგი წერეთელი („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“)

საკანონმდებლო ბაზა იძლევა საშუალებას საპარლამენტო ზედამხედველობის, მთავრობისათვის შესაბამისი წინადადებების წარდგენის, საბიუჯეტო პროცესში მონაწილეობის, თუმცა ნებისმიერ საბიუჯეტო გადაწყვეტილებას ჭირდება აღმასრულებელი ხელისუფლების თანხმობა და თუ ეს არ იქნა, შესაძლოა, დასმული საკითხები არ გადაწყდეს. ზოგადად, მაჟორიტარული სისტემის შენარჩუნების შემთხვევაში, ბიუროების უფლებები და უზრუნველყოფა უკეთესი უნდა იყოს.

ზვიად ბაღდავაძე (“პაატა ბურჭულაძე - სახელმწიფო ხალხისთვის”)

ვფიქრობ მაჟორიტარი არის ხალხის ტრიბუნა და ამის გამოყენება შეიძლება ხელისუფლებაზე კანონიერი ზეწოლისთვის. მე მექნება მაქსიმალური კოორდინაცია ხალხთან და ამით ვიქნები ძლიერი.

გოგი წულაია (ბლოკი „პატრიოტთა ალიანსი“)

საკანონმდებლო ბაზა თითქმის ცარიელია, არ არის მოყვანილი ჰარმონიაში, იმაშიც, რომ ქალაქის მერიც არჩეულია. იქნება მცდელობები, რათა გაუმჯობესდეს ეს საკანონმდებლო ბაზა და მოვიდეს სრულ ჰარმონიაში ერთმანეთთან.

ლელა სებუა („ირაკლი ალასანია – თავისუფალი დემოკრატები“)

ჩემი დაპირებების ძირითად ეკონომიკურ რესურსს წარმოადგენს ქვეყნის ბიუჯეტი, რომელიც ჩვენი მოსახლეობის ხარჯზე დგება. მის გადანაწილებას კი ჩვენივე არჩეული ხელისუფლებები ახორციელებს ადგილობრივ თუ ქვეყნის დონეზე. ამიტომ, ვის ვირჩევთ გადამწყვეტი მნიშვნელობისაა და ასევე, უმნიშვნელოვანესია ადგილობრივი ბიუჯეტის დაგეგმვის დროს 49-ე საარჩევნო ოლქში არსებული პრობლემების გადაჭრა გათვალისწინებულ იქნას. ამის გარანტი კი და მე და ჩემი ოლქის ამომრჩევლები ერთად ვიქნებით.

ირაკლი კიკვაძე („საქართველოს ლეიბორისტული პარტია“)

ზოგადად, მაჟორიტარის ინსტიტუტმა ჩვენს ქვეყანაში არასწორი განვითარება ჰპოვა და ის ერთგვარ ხორცმეტად იქცა სახელმწიფო ინსტიტუციებს შორის. ინტიტუციურად მას არ აქვს ბევრი ფუნქცია და ეს დამოკიდებულია მის კეთილ ნებაზე. შესაბამისად აღნიშნული ინსტიტუტი საჭიროვებს გაუქმებას ან უარეს შემთხვევაში – ფორმირებას. ეკონომიკური რესურსი მეტი ექნება ქვეყანას, თუ მოხდება ქვეყნის დოვლათის სწორი გადანაწილება , რაც ლეიბორისტული პარტიის ერთ–ერთ მთავარ პოსტულატს წარმოადგენს.

კითხვა 6: რომელი კანონების ინიცირებას გეგმავთ პარლამენტში თქვენს საარჩევნო ოლქთან დაკავშირებით?

კობა ნარჩემაშვილი („ქართული ოცნება - დემოკრატიული საქართველო“)

სერიოზულად ვიქნები ჩართული ჩვენი ქვეყნის უსაფრთხოებისა და სამართალწარმოების საკითხებში. ვთვლი, რომ სასამართლოს, ზოგადად, პროდუქტის გაჯანსაღებისთვის სამართალწარმოების გაჯანსაღება უმნიშვნელოვანესია.

რა კანონიც არ უნდა მოიფიქრო, ნებისმიერი კანონი ზოგადია და ეხება ყველას. მაინტერესებს, მაგალითად, მრავალშვილიანი დედების სოციალურად დაცვის საკითხი. ეს ხალხი არცთუ ისე ბევრია და ჩვენი დემოგრაფიული მდგომარეობიდან გამომდინარე, ძალიან მნიშვნელოვანია ამას ყურადღება მიექცეს. შევეხები ასევე საფინასო და საბანკო სექტორის მიერ საკრედიტო სახსრების გაცემის რეგულაციების გაუმჯობესებას, ბევრ სხვა თემასაც.

გიგი წერეთელი („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“)

ვგეგმავ, ქუთაისის როგორც საპარლამენტო დედაქალაქის სტატუსის შესახებ კანონის ინიცირებას.

ზვიად ბაღდავაძე (“პაატა ბურჭულაძე - სახელმწიფო ხალხისთვის”)

ჩემს ოლქსაც შეეხება ჩვენი საკანონმდებლო ინიციატივა სიღარიბის ზღვარს მიღმა მყოფთა ნუსხის გადასინჯვასა და მეტი ადამიანის, ოჯახის დაკმაყოფილებისთვის სახელმწიფოს მხრიდან.

გოგი წულაია (ბლოკი „პატრიოტთა ალიანსი“)

ჩემი საარჩევნო ოლქი არის ქუთაისის შემადგენლობაში, და ამ ოლქისთვის რამე კანონების ინიცირება, ნიშნავს ავტოქარხნულ (ავანგარდულ) სეპარატიზმს.

ლელა სებუა („ირაკლი ალასანია – თავისუფალი დემოკრატები“)

ჩემი საკანონმდებლო ინიციატივები მთლიანად მიმართული იქნება ეტაპებზე, რომლებიც ჩემი ამომრჩევლებისა და ქუთაისის მაცხოვრებლებისთვის უკეთესი ეკონომიკისა და უკეთესი ცხოვრების შექმნას შეუწყობს ხელს.

ირაკლი კიკვაძე („საქართველოს ლეიბორისტული პარტია“ )

კონკრეტულად ქუთაისის შესახებ კანომდებლობის ინიცირებას არ ვგეგმავ, ვგეგმავ სპეციალური გეგმის ინიცირებას ქუთაისის შესახებ, რომელიც ქალაქის ცენტრს და მის მიმდებარე ტერიტორიებს კულტურულ-ისტორიული დანიშნულების ფუნქციას მისცემს, შესაბამისი ინფრასტრუქტურით, სადაც ყველა ნაგებობაზე, პარკზე, სხვადასხვა კულტურულ დაწესებულებებზე ხაზი გაესმება იმას, რომ ჩვენ ვართ უძველესი ცივილიზაციის ქალაქი, მსოფლიოს ანტიკურ ქალაქებს შორის ერთ ერთი მოწინავე, ძველებური სტილის თანამედროვე არქიტექტურით, რომელიც კიდევ უფრო მიმზიდველობას შესძენს ქალაქის ცენტრალურ ადგილებს და ტურისტული პოტენციალის ზრდას შეუწყობს ხელს, ხოლო მეორეს მხრივ გარეუბნების მიმდებარე ტერიტორიების დატვირთვას სავაჭრო და საწარმო დაწესებულებებით რათა მათ შეიძინონ ფინქცია, დასაქმდეს მოსახლეობა და შეწყდეს მიგრაცია.

კითხვა 7: რას ფიქრობთ მაჟორიტარული სისტემის გაუქმების იდეაზე? უნდა გაუქმდეს თუ არა და რატომ?

კობა ნარჩემაშვილი („ქართული ოცნება - დემოკრატიული საქართველო“)

მე ვფიქრობ, რომ გადაწყვეტილება, რომელიც პარლამენტმა მიიღო, 2018 წლიდან მაჟორიტარული სისტემის გაუქმების თაობაზე, გამართლებულია. ერთი რაღაც მინდა აღვნიშნო, შეიძლება ჩვენ გავაუქმოთ მაჟორიტარული არჩევნები, მაგრამ ეს პრობლემას ვერ ხსნის, ვერ ხსნის გარკვეულწილად მოსახლეობის ხელისუფლებაზე დამოკიდებულების პრობლემას.

ჩვენმა ხელისუფლებამ გააკეთა არჩევანი - იყოს სოციალური სახელმწიფო. სოციალური სახელმწიფო კი არის წინაპირობა კეთილდღეობის სახელმწიფოსი. ევროპის ქვეყნები, განსაკუთრებით ჩრდილოეთ ევროპის ქვეყნები კეთილდღეობის სახელმწიფოები არიან. მათაც ასე დაიწყეს _ აიღეს პასუხისმგებლობა. რამდენად აიღებს ამას თავის თავზე ჩვენი ქვეყანა კიდევ უფრო მეტად, ეს სხვა თემაა, მაგრამ სხვანაირად კეთილდღეობის სახელწიფო არ არსებობს. მოსახლეობის დამოკიდებულების საკითხი საკმაოდ აქტუალურია და ვფიქრობ, აქედან გამომდინარე იქნა მსგავსი გადაწყვეტილება მიღებული, რომ ეს საკითხი გადადებულიყო ოთხი წლით.

გიგი წერეთელი („ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“)

ამ საკითხზე ბევრი დისკუსია იყო, მიმაჩნია რომ დღეს არსებული ფორმით, მაჟორიტარული სისტემა არაეფექტურია, ვფიქრობ, რომ იმ ვითარებაში, როდესაც თვითმმართველობა აქტიური იქნება და ადგილებზე მაჟორიტარები სათანადოდ იმუშავებენ, პროპორციული თუ რეგიონალური პროპორციული სისტემა უკეთესია.

ზვიად ბაღდავაძე (“პაატა ბურჭულაძე - სახელმწიფო ხალხისთვის” )

ჩემი აზრით არ უნდა გაუქმნდეს. პირიქით უფრო ეფექტური უნდა გახდეს. მე მოვხრე ვარ მაქსიმალური დეცენტრალიზაციის და ხალხთან მეტი კომუნიკაციის ხელისუფლებების(მათ შორის პარლამენტის წევრების) მხრიდან. მაჟორიტარების ინსტიტუტი არის ერთერთი გარანტი ამისი.

გოგი წულაია (ბლოკი „პატრიოტთა ალიანსი“)

რა საკვირველია, უნდა გაუქმდეს, დამთავრდეს ფეოდალიზმი საქართველოში. და ვარ მომხრე, პარტიული მაჟორიტარული სიის რეგიონების მიხედვით.

ლელა სებუა („ირაკლი ალასანია – თავისუფალი დემოკრატები“)

მიუხედავად იმისა, რომ დარღვეულია კავშირი მაჟორიტარ კანდიდატსა და ამომრჩეველს შორის, რაც გამოიხატება მაჟორიტარის მხრიდან ნაკლები ურთიერთობით მოსახლეობასთან... რეალურად, კი, ჩვენი ვალდებულებაა მოსახლეობასთან შეხვედრები და პრობლემებზე რეაგირებების მოხდენა, მიმაჩნია, რომ უნდა მოხდეს საარჩევნო სისტემის რეფორმის მნიშვნელოვანი დასაბუთება; საჭიროა შემუშავდეს დამატებითი საკანონმდებლო რეგულაციები, სადაც მკაფიოდ იქნება გაწერილი მაჟორიტარის ვალდებულებები და როლი ადგილობრივ დონეზე საკითხების გადაწყვეტაში;

ამიტომ, უნდა მოხდეს მაჟორიტარული საარჩევნო სისტემის სრულყოფა, დახვეწა და არა გაუქმება.

ირაკლი კიკვაძე („საქართველოს ლეიბორისტული პარტია“ )

მაჟორიტარ დეპუტატთა კორპუსი გარდაუვლად საჭიროვებს გაუქმებას, რადგანაც მიმაჩნია, რომ პირველ რიგიში, პასუხისმგებლობა მართვაზე უნდა აიღოს გუნდმა და არა ინდივიდმა და რაც მთავარია, ეს ინსტიტუცია იქცა ხორცმეტად, რომელიც რეალურად კონკრეტული ხელისუფლების უმრავლესობის შემავსებელია მხოლოდ და მხოლოდ და მეტი არაფერი, რომელიც მსხვილი ოლიგარქების ერთადერთ ისტრუმენტად იქცა ხელისფლებაში მოსასვლელად, რაც ქვეყნისათვის დამღუპველი და სავალალო შედეგების მომტანია. ყოველივე ეს კი ქვეყნის დემოკრატიულად განვითარებას აბ