„ნაციონალურმა მოძრაობამ“ დაანონსებული ყრილობა ჩაატარა და ახალი პოლიტსაბჭოც აირჩია. პარტიის თავმჯდომარის პოსტი ისევ ცარიელი იქნება, რათა ამ ადგილას სააკაშვილი მოიაზრებოდეს. პოლიტსაბჭოს კი ნიკა მელია უხელმძღვანელებს. პარტიიდან წასულების ადგილები საბჭოში ახალმა წევრებმა დაიკავეს, თუმცა მისი დაკომპლექტების პრინციპი უცვლელი დარჩა.
როგორც აფასებს ენმ-ში მიმდინარე პროცესებს, გაამართლა თუ არა ყრილობამ მოლოდინი და იგეგმება თუ არა ცვლილებები პარტიაში, ამ საკითხებთან დაკავშირებით ფაქტ-მეტრი ენმ-ის პოლიტსაბჭოს ახალ წევრს, ნიკა რურუას ესაუბრა.
- ყრილობას როგორ შეაფასებთ? ფაქტობრივად, ყრილობის თემა იყო ერთ-ერთი საკითხი, რის გამოც პარტიაში დაპირისპირებამ პიკს მიაღწია. ყრილობის ჩატარების შემდეგ ფიქრობთ თუ არა, რომ აუცილებლად უნდა ჩატარებულიყო და რა იყო ამის მიზეზი?
ნიკა რურუა: ეს იყო ძალიან კარგი პირველი ნაბიჯი ახალი მიმართულებით, ახლად დასახული ჰორიზონტისკენ, რომელიც იქნება მიმართული პარტიის გახსნაზე, ბევრად უფრო გამჭვირვალედ მუშაობაზე, ხალხთან ნაკლები ქედმაღლობით ურთიერთობაზე, უფრო დაახლოებაზე ჩვენს საზოგადოებასთან და ამომრჩევლებთან. ეს იყო ძალიან დიდი ლეგიტიმურობის მქონე ყრილობა, რომელსაც 7 ათასი დელეგატი და 3 ათასი სტუმარი დაესწრო. რაც მთავარია, იყო საინტერესო იმიტომ, რომ გამომსვლელებს ჰქონდათ ძალიან მნიშვნელოვანი გზავნილები საზოგადოებისადმი და ეს მესიჯები არის ის მიმართულება, რომლითაც, ჩემი აზრით, უნდა განვითარდეს განახლებული და სახეცვლილი პარტია. „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ უნდა დაიწყოს მოძრაობა და არა თვითიზოლაცია და კაბინეტებში გამოკეტვა.
რაც შეეხება ამ ყრილობას, ნამდვილად გაამართლა მოლოდინი, როგორც ორგანიზაციულად, ასევე შინაარსობრივად. ამიტომ, ყველა ძალიან კმაყოფილია. რაც მთავარია, კმაყოფილია ხალხი, ამომრჩევლები, მხარდამჭერები.
- თუმცა, უკვე გაჩნდა უკმაყოფილება, რომ პარტიის რიგით წევრებს არაფერი ჰკითხეს მაშინ, როცა აქცენტი პარტიის ხალხისთვის დაბრუნებაზე კეთდება. რამდენად სამართლიანად მიგაჩნიათ ეს უკმაყოფილება და რატომ მოხდა ასე?
ნ.რ: ეს ახლა არსებითი არ არის. პოლიტსაბჭოში ვერ შევა ყველა მხადამჭერი. პოლიტსაბჭო აირჩა შემდეგი პრინციპით: აირჩა ხალხი რეგიონალური პრინციპით, ანუ რეგიონალური კონფერენციების საშუალებით და ის ხალხი, ვინც იყვნენ პარლამენტის წევრები, ფრაქციის წევრები, პარტიის ძალინ მნიშვნელოვანი აქტივისტები და რაც მთავარია, კანდიდატები, ვინც კარგი შედეგები აჩვენა ამ არჩევნებზე.
ყოველთვის ყველა კმაყოფილი ვერ იქნება. მთავარია, რომ პრინციპი იყო სწორი და პოლიტსაბჭოში ყოფნა არ არის აუცილებელი საქმის კეთებისთვის. მომხრე, იდეის ერთგული, საქმეს ისედაც გააკეთებს, თანამოაზრეებთან, ჩვენთან ერთად, ყველანაირი თანამდებობის გარეშეც. მე, მაგალითად, ბოლო 4 წლის განმავლობაში არანაირი პოლიტსაბჭოს წევრი არ ვყოფილვარ, მაგრამ ცდა არ დამიკლია, რომ მაქსიმუმი გამეკეთებინა ჩემი ქვეყნის კონკრეტული ამოცანებისთვის, იქნებოდა ეს სამოქალაქო სექტორიში, თუ იქნებოდა ეს ჟურნალის გამოშვების პროცესში, პუბლიკაციებსა თუ სატელევიზიო გამოსვლებში. არ არის აუცილებელი, თანამდებობა გქონდეს. ამასთან, ეს არ არის თანამდებობა, ეს არის სათათბირო ორგანო, რომელიც პარტიის საქმეებს განსაზღვრავს.
ახლა იდეა არის, რომ პოლიტსაბჭოსთან გაკეთდეს საზოგადოებრივი სათათბირო, რომელიც არ იქნება რაოდენობრივად შეზღუდული და იმდენს შეეძლება შემოსვლა, რამდენსაც სურს. ეს არის კარგი იდეა და მე ამას აუცილებლად დავუჭერ მხარს.
- პირადად თქვენ არჩევანი სააკაშვილის გუნდზე რატომ გააკეთეთ?
ნ.რ: მე სააკაშვილის გუნდზე არ გამიკეთებია არჩევანი, მე არჩევანი სიმართლეზე გავაკეთე.
როდესაც პრეზიდენტი არის დევნილი, არ შეიძლება, ის ჩამოაშორო იმ პარტიას, რომელიც მან თავად შექმნა იმ ქვეყანაში, რომელიც მან (რა თქმა უნდა, თავის გუნდთან ერთად) აქცია შეუმდგარი სახელმწიფოდან შემდგარ, ფუნქციონირებად, თანამედროვე დემოკრატიულ სახელმწიფოდ. ეს იყო ძალიან მიუღებელი ამომრჩევლისთვისაც და პირადად ჩემთვისაც, მორალურად მიუღებელი და არასწორი. არ შეიძლება, რომ დევნილ ადამიანს ზურგში ქვა ესროლო, ამიტომაც ვარ იქ, სადაც ვარ. ეს არჩევანი უალტერნატივოდ მეჩვენებოდა და მეჩვენება.
- ე.წ. „ბოკერიას ჯგუფი“ ამბობს, რომ მათ სააკაშვილის ჩამოშორების მცდელობა არ ჰქონიათ. პრობლემა მიდგომებში იყო.
ნ.რ: მე არ ვიცი, რას ამბობენ. გიგი უგულავას წერილში სწორედ ეს იყო, რომ სააკაშვილი უნდა ჩამოშორებოდა. ეს ამ გრძელი პროცესის ბოლო აკორდი იყო, სადაც, ასე ვთქვათ, გაიხსნა კარტები, გაიხსნა სცენა და გამოჩნდა დრამატურგია. გამოჩნდა მთლიანი სქემა ამ მოქმედებისა და ეს, რა თქმა უნდა, მიმართული იყო სააკაშვილის პარტიიდან ჩამოშორებაზე. სინამდვილეში სააკაშვილი პარტიას აღარ მართავას 4 წელია, ეს ტყუილია. ის ხალხი, ვინც გავიდა, მთლინად იყო ხელმძღვანელი ყველა პროცესისა, საარჩევნო კამპანიის და არჩევნების ჩათვლით, 2012 წლიდან დღემდე. მათ, ჩემი აზრით, სცადეს, რომ საკუთარი პასუხისმგებლობა რაღაცნაირად გადაებრალებინათ, „შეეტენათ“ სააკაშვილისთვის.
- პარტიის შიგნით განვითარებული პროცესი ცალსახად ივანიშვილის სასარგებლოდ წარიმართა და ეს არ იყო საკმარისი, რომ ასე არ მომხდარიყო?
ნ.რ: რა თქმა უნდა, ივანიშვილის ოცნებაა, რომ მთლიანად მოსპოს ოპოზიციური სპექტრი, იგივე მოსვლოდა „ნაციონალურ მოძრაობას“, რაც მოუვიდა „თავისუფალ დემოკრატებს“, „რესპუბლიკელებს“, ბურჭულაძის პარტიას და „გირჩს“. „ნაციონალური მოძრაობის“ შემთხვევაში ივანიშვილი დამარცხდა და ეს ძალიან მნიშვნელოვანია. აღმოჩნდა ენმ-ის ძალიან პრინციპული მხარდამჭერი პარტიული აქტივი, ვინც ამ გეგმას წინ აღუდგა და ამიტომ მას ეს ჩვენს შემთხვევაში არ გამოუვიდა.
- თქვენი აზრით, პარტიაში რაც მოხდა, იყო ივანიშვილის დაგეგმილი, თუ მან ისარგებლა იმით, რაც ხდებოდა?
ნ.რ: არ ვიცი. მე ახლა მტკიცებულებების გარეშე მომხდარს კონკრეტულ სახელს ვერ დავარქმევ, მაგრამ ეს ყველაფერი ძალიან ჰგავს რაღაც თანმიმდევრულ გეგმას, რომელიც თვეების წინ დაიწერა. რაც მთავარია, ჩემი აზრით,
როდესაც პარლამენტში შედიხარ ერთი პარტიის მანდატებით და ამ პარტიის მხარდამჭერების ხმებით, თუ სხვა პარტიაში გადადიხარ, ეს მანდატი აღარ უნდა შეინარჩუნო. ეს მანდატი უნდა დადო და პატივი სცე ამომრჩევლის ნებას. „ევროპული საქართველოსთვის“ პარტია თუ არსებობდა, მე საერთოდ არ ვიცოდი და მით უმეტეს, ამომრჩეველმა არ იცოდა. ამიტომ მათთვის ხმა არავის არ მიუცია. ეს ხალხი პარლამენტში ენმ-ის მხარდამჭერების ხმებით შევიდნენ. ამიტომ, პარტიიდან მათი გასვლა, ძალიან რბილად რომ ვთქვათ, არ არის სწორი და კეთილსინდისიერი საქციელი.
- რა მომენტი იყო ის, რის შემდეგაც უკვე წითელი ხაზები გაჩნდა და შეთანხმება და ერთიანობის შენარჩუნება შეუძლებელი აღმოჩნდა?
ნ.რ: ეს მომენტი იყო პოლიტსაბჭოს ბოლო სხდომა. ამ სხდომის წინ ჩვენ დავით ბაქრაძის დახმარებით ვცადეთ ამ პოლიტსაბჭოს გადადება, მაგრამ იქიდან პასუხი მოგვივიდა - არა, ამ პოლიტსაბჭომ გადაწყვიტოს გამარჯვებული. ამ პოლიტსაბჭოზე კი დიდი ყრილობის ჩატარების მომხრეებმა, ანუ იმ მხარემ, სადაც მე ვარ, გაიმარჯვეს. იქიდან კი ისევ ის პასუხი მივიღეთ, გაიმარჯვეთ თქვენ პოლიტსაბჭოზე, როგორც თქვენ გინდოდათ და ყრილობაზე გავიმარჯვებთ ჩვენ, როგორც ჩვენ გვინდა. ჩვენ ვიყავით ყველანაირი კომპრომისებისთვის მზად, მაგრამ არ წამოვიდნენ. დიდი ყრილობის მომხრეები ვთმობდით და ვუთხარით, გადავდოთ, ნუ დავაყენებთ ამას ჯერ კენჭისყრაზე, კომპრომისული ვარიანტი გვეპოვა და რაღაცაზე შევთანხმებულიყავით, რადგან, როდესაც ასეთი საკითხი დგება კენჭისყრაზე, ერთი მხარე ყოველთვის აგებს. ჩვენ არ გვინდოდა, რომ რომელიმე მხარეს წაეგო და ისეთი კომპრომისული ვარიანტის მოძებნა გვინდოდა, სადაც წაგებული არცერთი მხარე არ იქნებოდა. ამაზე მათ უარი თქვეს და შემდეგ თვითონ დამარცხდნენ. რაც მთავარია, ყრილობაზე არ მოვიდნენ. ანუ, პარტიაში გაწეული სამუშაოს ანგარიში ხალხს არ ჩააბარეს და ეს ძალიან გულდასაწყევეტია, რადგან მათ შეეძლოთ, წასვლამდე ეს გაეკეთებინათ უფრო ცივილიზებულად, ვიდრე ეს მოხდა. მაგრამ არა უშავს, ეს გადაულახავი პრობლემა არ არის. პარტია ისევ ფორმაშია, ისევ ჰყავს მმართველი ორგანო, შემართება კიდევ უფრო გაიზარდა და, რაც მთავარია, აქტივი და მხარდამჭერები არიან კმაყოფილები ამ სწორი გადაწყვეტილებით.
- სააკაშვილი ამბობს, რომ ბოკერიას გუნდმა იდეას უღალატა, რა იდეას გულისხმობს?
ნ.რ: სააკაშვილმა რა იგულისხმა, არ ვიცი. ალბათ, იგულისხმა ერთიანობის იდეა. ეს იყო "ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა" და როდესაც ამ ერთიანობიდან ერთი ჯგუფი გადის, მათი მხრიდან ამ ერთიანობის ხელყოფა ხდება.
-
დღევანდელი გადასახედიდან ,პარტიიდან ამ გუდნის წასვლას როგორ აფასებთ, რამდენად წამგებიანი ან მომგებიანი იქნება ეს ენმ-თვის?
ნ.რ: ჩემი აზრით, რამდენადაც დაზიანება შეეძლო, დააზიანა. ამის შემდეგ უკვე ვეღარ დააზიანებს, რადგან მმართველი ჯგუფის პარტიიდან წასვლის პირველმა შოკმა გარკვეული ვაკუუმი ნამდვილად შექმნა, მაგრამ ეს ვაკუუმი აღარ არსებობს, უკვე შევსებულია და დღეს განახლებული პარტია უკვე მხოლოდ გაძლიერდება.
- სამომავლოდ ამ გუნდთან თანამშრომლობა როგორ წარმოგიდგენიათ?
ნ.რ: გააჩნია, ისინი როგორ იდენტობას შეიძენენ და ამის შემდეგ როგორ მოიქცევიან. ამაზე ლაპარაკი ჯერ ადრეა. ახლა მთავარი არის ის, ჩვენ პარტიასთან როგორ ვიმუშავებთ. ენმ არ არის თავის თავისთვის არსებული ორგანიზაცია, ის არის ინსტრუმენტი ხალხის პრობლემების მოგვარებისთვის. ცვლილების ინსტრუმენტია. პარტია არ არის თვითმიზანი, ის არის იარაღი რაღაცის უკეთესობისკენ შეცვლისთვის. ამიტომ, პარტიაზე ნაკლებად ვფიქრობ, უფრო მეტად ვფიქრობ იმაზე, რისი გაკეთება შეიძლება ამ პარტიის საშუალებით. ახლა მიმდინარეობს პარტიის რესტრუქტურიზაცია, ცვლილება, პარტიის დებიუროკრატიზაცია. პარტიაში ბიუროკრატია ფაქტობრივად მინიმუმამდე იქნება დაყვანილი და აქცენტი გაკეთდება მოქნილობაზე, გახსნილობასა და გამჭვირვალობაზე, ხალხთან სიახლოვესა და პრობლემების სიღრმისეულად შესწავლაზე, რათა ამ პრობლემების გადასაჭრელად ქმედითი გზები შევიმუშავოთ.
